مجموعه باستان شناسی بلخی - مروی در شمالشرق ایران، فرهنگی بومی یا نفوذ فرهنگی
محل انتشار: دومین همایش ملی باستان شناسی ایران
سال انتشار: 1394
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 1,608
فایل این مقاله در 13 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
NCAI02_056
تاریخ نمایه سازی: 25 آذر 1395
چکیده مقاله:
استقرارهای مجموعه باستان شناسی بلخی - مروی (BMAC) در اواخر هزاره سوم و نیمه اول هزاره دوم ق.م در گستره جغرافیایی جنوب ترکمنستان، شمالشرق ایران، شمال افغانستان، جنوب ازبکستان و تاجیکستان شکل و توسعه یافتند. یکی از مهمترین مسائل باستان شناسان درباره این مجموعه باستانشناسی، مکان شکل گیری و نحوه گسترش آن است. کاوش های باستانشناسی و همچنین اطلاعات حاصل از بررسی های باستانشناسی در شمالشرق ایران، نشان از حوزه گسترده پراکنش استقرارهای مجموعه بلخی مروی در این منطقه دارد. پاسخ به این سوال که آیا، این پراکنش محوطه ها در اثر نفوذ فرهنگی است که در منطقه بلخ و مرو شکل و سپس به سمت خراسان انتشار یافته است؟ یا اینکه، شمال شرق ایران خود یکی از کانون های اصلی شکل گیری این فرهنگ بوده است؟ مهمترین هدفمان از ارایه نحوه گسترش پراکندگی استقرارهای مجموعه بلخی مروی در شمال شرق ایران است. در این پژوهش با توجه به اطلاعات حاصل از کاوش در محوطه های چلو جاجرم، تپه عشق بجنورد، شهرک فیروزه نیشابور، محوطه رزه و تپه دامغانی سبزوار به معرفی حوزه پراکنش مجموعه باستانشناسی بلخی مروی در شمال شرق ایران پرداخته خواهد شد. مدارک و یافته های باستانشناسی، از جمله کشف کالاهای تجملی در کنار اشیای روزمره فرهنگ بلخی مروی، نشان از بومی بودن این فرهنگ در شمال شرق ایران دارد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
حامد طهماسبی زاوه
دانشجوی باستان شناسی، دانشگاه هنر اصفهان
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :