بررسی تطبیقی سازهای موسیقی و نگارگری تیموری

سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 690

فایل این مقاله در 13 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

NCAI03_015

تاریخ نمایه سازی: 11 شهریور 1397

چکیده مقاله:

پیدایش، رشد و توسعه موسیقی قدمتی به درازای عمر انسان دارد و سرچشمه آن از هرچه و هر کجا باشد، با انسان در طول تاریخ پیوسته همراه و همساز بوده است. موسیقی ایرانی به عنوان عنصری پویا و قدرتمند در شکل گیری و تکامل موسیقی های همجوار خود نقش بسزایی داشته است. در سال 783 ه.ق. باری دیگر ایران توسط چنگیز مغول مورد هجوم قرار گرفت. این حمله نیز ویرانی های بسیاری در فرهنگ و هنرهای مختلف از جمله موسیقی به وجود آورد. به طوری که در ابتدای دوران تیموری موسیقیدانانی را به دار آویختند. اما پس از تاثیرات فرهنگ ایران بر مغولها این هنر نیز همچون بسیاری دیگر از هنرها شکوفا شد. در دوره تیموری رشد و پیشرفت موسیقی در دربار پادشاهان از جمله شاهرخ، الغ بیک و به ویژه سلطان حسین بایقرا آن هم به دلیل حضور وزیری همچون امیر علیشیر نوایی قابل مشاهده است. در پژوهش انجام شده که بصورت کتابخانه ای و به روش توصیفی- تطبیقی انجام شده سعی بر آنست تا با بررسی نگاره های تیموری موجود در موزه ها و سازهای موسیقی نام برده شده در متون، به طبقه بندی سازهای این دوره پرداخته شود و همچنین مشخص گردد هر یک از این سازها در کدام دسته از مجلسها استفاده می شده است. با توجه به بررسی های انجام شده براساس نگاره ها، سازهای دوره تیموری شامل سازهای مضرابی، کویه ای و بادی بوده که در مجلس هایی اعم از بزم و رزم استفاده می شده است. همچنین با استناد به نگاره ها حضور بانوان نوازنده و موسیقیدان در دوره تیموری مشهود است

نویسندگان

صدف نوروزی

دانشجوی کارشناسی ارشد باستان شناسی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه شهرکرد،