بررسی اختلال های اسکلتی عضلانی در بین رانندگان تراکتور منطقه کربال شهرستان مرودشت

ناراحتی های اسکلتی عضلانی، در بین رانندگان تراکتور بسیار شایع است. با توجه به اینکه رانندگان زمان زیادی از روز، رانندگی می نمایند، در دراز مدت این ناراحتی ها و صدمات در آنها مزمن خواهد شد و پس از تجمع باعث اختلال های حرکتی عضلانی آنها می شود. این مطالعه از نوع توصیفی - تحلیلی به روش مقطعی بود که در نیمه دوم سال 1390 در منطقه کربال شهرستان مرودشت انجام گفت. روش انتخاب جامعه، سرشماری بود، لذا تعداد 32 نفر راننده تراکتور مورد مطالعه قرار گرفتند. ابزار مورد استفاده در این مطالعه ، پرسشنامه استاندارد نوردیک، خط کش دبل اسکوار، متر و کولیس دیجیتالی بود. میانگین و انحراف معیار سن و سابقه کاری به ترتیب 15/65±49/01 و 18/93±22/13 بود. بیش ترین درصد شیوع اختلال های اسکلتی-عضلانی در ناحیه تحتانی پشت با 68/8 درصد و کم ترین شیوع در ناحیه گردن با 9/4 درصد بود. شیوع اختلال ها در بخش های زانو (62/5%)، مچ پا (37/5%)، آرنج (28/1%)، ران (25%)، شانه (21/9%)، مچ دست (21/9%) و فوقانی پشت (18/8%)بود. اختلال نواحی شانه، آرنج، مچ دست، تحتانی پشت، زانو و مچ پا با سن رانندگان تراکتور ارتبا معنی داری نشان دادند. (0/05>P) . همچنین اختلال نواحی گردن، شانه ، آرنج، مچ دست، فوقانی پشت، ران، زانو و مچ پا با سابقه کاری ارتباط معنی داری نشان دادند (0/05>P). بیش ترین درصد ابتلا به زانوی پرانتزی در رانندگان مورد مطالعه مربوط به زانوی پرانتزی بیش از 6 سانتی متر (50%) و بیش ترین درصد ابتلا به زانوی ضربدری در رانندگان مورد مطالعه مربوط به زانوی ضربدری درجه 4 (بیش از 7/5 سانتی متر) (75%) بود. افتادگی شانه راست دارای میانگین 1/84±12/43 سانتی متر و افتادگی شانه چپ دارای میانگین 1/91±11/16 سانتیمتر بود. یافته ها نشان داد که اغلب رانندگان در معرض خطر هستند. بنابراین انجام تمرین های اصلاحی در حین کار، کاهش زمان کار و استفاده از صندلی قابل تنظیم به منظور کاهش شیوع اختلال های اسکلتی-عضلانی پیشنهاد می شود.

کلیدواژه ها:

راننده تراکتور ، اختلال اسکلتی-عضلانی ، زانوی پرانتزی ، زانوی ضربدری ، افتادگی شانه