بررسی امکان بکارگیری انرژی زیست توده (بیوماس) جهت استفاده بهینه در مصارف خانگی و کشاورزیروستاها

به طور کلی در روستاهای ایران عمدتا دو نوع انرژی موجود است. نوع اول انرژی هایی هستند که به طورطبیعی در روستاها وجود دارند مانند انرژی های باد، خورشید، زمین گرمایی و غیره که شدت و مقدارآن بسته به موقعیت جغرافیایی محل دارد. همچنین استفاده از این انرژی ها، نیاز به تجهیزات و سرمایه گذاری اولیه دارد. دسته دوم انرژی هایی هستند که که توسط روستاییان تولید شده و غالبا به صورت ناصحیح از آن استفاده می شود که عبارتند از:فضولات انسانی و دامی (تا حدودی)، بقایا و پسمانده های گیاهی، چوب و شاخه های هرس شده درختان در باغات و زباله و غیره که اصطلاحا با این نوع مواد زیست توده (بیوماس) گفته می شود. در این تحقیق با استفاده از داده های موجود در سازمان هواشناسی استان قزوین و منطقه کوهین اقدام به محاسبه میزان انرژی قابل تولید در منطقه گردید.همچنین جهت برآورد میزان انرژی بیوماس در روستاها با استفاده از پرسشنامه های تهیه شده اقدام به تهیه اطلاعات مورد نظر گردید. جهت برآورد میزان تقاضای انرژی در مصارف روستایی از جمله روشنایی، گرمایش فضا و آب و همچنین پخت و پز از طریق توزیع و تکمیل پرسشنامه در روستاها استفاده شده است. نتایج حاصل از تحقیق نشان می دهد که سهم منابع مختلف بیوماس برای تولید بیوگاز با توجه به ساختار جمعیتی روستاها و همچنین بافت روستا بر اساس فعالیت های زراعی، باغی و دامپروری تفاوت دارند. به نحوی که در شهرهای پرجمعیت سهم منابه بیوماس زباله های روستایی سهم بیشتری را نسبت به سایر روستاها دارد. همچنین روستاهای با جمعیت کمتر بدلیل فعالیت دامی و زراعی بیشتر، سهم بیشتری را نسبت به محصولات باغی و زائدات چوب دارند.

کلیدواژه ها:

بیوماس ، روستا ، کشاورزی ، انرژ های تجدیدپذیر