تاثیر روشهای کاشت بر رشد و عملکرد گندم د رشمال خوزستان

یکی از روشهای غالب خاک ورزی و کاشت در تولید گندم توسط کشاورزان در جنوب غرب ایران استفاده از روشهای خاک ورزی مرسوم و خطی کارها بعد از آن آبیاری غرقابی می باشد. روش کاشت گندم در صرفه جویی مصرف بذر و افزایش عملکرد می توانند تاثیرگذار باشند. بههمین منظور جهت بررسی عوامل موثر در عملکرد گندم، آزمایشی دو ساله در چهار تکرار با طرح بلوکهای کاملا تصادفی اجرا گردید در این آزمایش پس از شخم در عمق 25 سانتی متر با گاوآهن بر گردان دار و دو مرتبه دیسک افست، تعداد 7 تیمار متفاوت کاشت گندم و آبیاری مورد بررسی قرار گرفتند. تیمارها شامل خطی کار + ابیاری غرقابی P کاشت و ایجاد جوی و پشته به فواصل 60 و 75 سانتمتر DF و همچنین ایجاد جوی و پشته بعد از آن کاشت FP با فواصل جوی و پشته 60 و 75 سانتی متر به ترتیب بنام تیمارهای PF-60 و PF-75، PF-60، FP-75 و تیمارهای سه خط کشت روی پشته بنام FP-3-60,FP-3-75 بودند. تیمار F0-75 که بیانگر استفاده از دستگاه جوی و پشته ساز و پس از آن کاشت دخل جوی و روی پشته می باشد، مناسبترین تیمار کاشت بوده و میزان عملکرد 5966 و 5070 کیلوگرم به ترتیب در سالهای اول و دوم را در سطح P˂5% نشان داد تیمار بذر کار P که در آن از دستگاه جوی و پشته ساز استفاده نشده و کاشت به روش مرسوم بوده است گرجه عملیات کاملا مکانیزه بوده ولی حداقل تولید 4883 و 4271 کیلوگرم در هکتار به ترتیب در سال اول و دوم را نشان داد همچنین مقدار بیوماس در تیمارهایی که ابتدا دستگاه جوی و پشته ساز و سپس کاشت انجام شده بطور معنی داری P˂5% نسبت به روش مرسوم افزایش یافت.

کلیدواژه ها:

گندم ، دستگاه جوی و پشته ساز ، کاشت روی پشته ، کاشت ردیفی ، خطی کار