بررسی وضعیت پایداری اجتماعی در بافت های فرسوده شهری نمونه موردی محله حمزه آباد منطقه 20 تهران

پایداری اجتماعی تحت عنوان زندگی سالم، بارور و هماهنگ با طبیعت تعریف شده است . در تعریف پایدا ری اجتماعی گروهی از محققان به 4 عنصر اصلی و تعیین کننده عدالت اجتماعی، همبستگی اجتماعی، مشارکت و امنیت اشاره کرده اندکه مولفه هایی مانند فرصتهای برابر و توأم با پیشرفت برای تمام انسانها، زندگی همراه با تعاون و همکاری به همراه امنیت، امرار معاش و ایمنی سکونتگاه های انسانی در برابر مخاطرات طبیعی، مبنای سنجش پایداری اجتماعی قرار گرفته اند؛ به علاوه بسترسازی به منظور ظهور و بروز خلاقیت ها، بسیج آحاد مردم در جهت تأمین اهداف توسعه پایدار و نیز اطمینان در آینده ای بهتر برای همه با تأکید بر رفاه مردم بومی و تأکید بر نقش حیاتی آنان در مدیریت محیطی و توسعه از ارکان تعریف پایداری اجتماعی است . از طرف دیگر در رویکرد اجتماعی توسعه پایدار، جایگاه طبقه متوسط و ضعیف و نیازهای اساسی آنان در اولویت است. بر این اساس و با توجه به این نکته که پایداری اجتماعی یکی از ارکان اصلی و از رئوس اصلی توسعه پایدار محسوب می گردد، تصمیم گرفته شد این مبحث را به صورت مجزا و فارغ از دیگر رئوس توسعه پایدار مورد پژوهش قرار دهیم. لذا در این مقاله ابتدا با شناخت کوتاهی در مورد مبحث پایداری اجتماعی، شاخص های اساسی آن استخراج گردید و سپس کلیه شاخص های مورد نظر به صورت جزئی تر در قالب 2 نوع پرسشنامه جداگانه مورد آزمون قرار گرفت . هدف پژوهش بررسی میزان پایداری اجتماعی در بافتهای فرسوده بوده و جامعه آماری مورد نظر محله حمزه آباد منطقه 20 تهران می باشد. لازم به ذکر است، تحقیق پیش روی بر مبنای نظریات مرتبط با پایداری اجتماعی صورت گرفته و پس از ارائه نتایج، رویکرد نظریه ای تحقیق در نسبت با موضوع مورد نظر انجام خواهد شد.

کلیدواژه ها:

بافت فرسوده ، پایداری اجتماعی ، منطقه 20 تهران ، محله حمزه آباد