بررسی تحولات جمعیتی شهرهای کوچک درمرزهای شرقی ایران طی سالهای 1335-1385

تقویت نقش و جایگاه شهرهای کوچک دردهه های اخیر به عنوان یکی از راهبردهای توسعه شهری و آمایش سرزمین هموار مطرح بوده است و از سوی دیگر وجود پیوندهای فضایی دردوسوی مرزها به برنامه ریزی و آمایش شهرها دراین مناطق اهمیت خاصی بخشیده است که درصورت بی توجهی به این مسائل شاهد چالشهای عمده ای ازجمله عدم ثبات جمعیتی این مناطق خواهیم بود هدف این پژوهش بررسی تحولات جمعیتی شهرهای کوچک درمرزهای شرقی ایران طی سالهای 1335تا1385 می باشد روش تحقیق توصیفی تحلیلی بوده و جامعه آماری شهرهای کوچک مرزی دراستانهای شرقی ایران میباشند یافته های پژوهش بیانگر آنست که تعدادشهرهای کوچک درمرزهای شرقی ایران طی شش دوره سرشماری به طور محسوسی افزایش یافته است اما محاسبه ضریب آنتروپی نشان داد که این شهرها نه تنها درایجاد توازن جمعیت دراین قسمت از ایران موثر نبوده اند بلکه باعث عدم توازن و تعادل درتوزیع و استقرار جمعیت شده اند و کاربرد مدل کشش پذیری نشان دهنده افزایش توان جذب جمعیتی این شهرها درمرزهای شرقی و شمال شرقی و عدم موفقیت این شهرها درجذب جمعیت شهری دراستان سیستان و بلوچستان می باشد.

کلیدواژه ها:

تحولات ج معیتی ، شهرهای کوچک ، مرزهای شرقی ایران