بررسی رابطه بین رهبری خدمتگزار با خودمدیریتی شغل در کارکنان

محیطهای کسب و کارامروزی به محیطهای پرتغییر پرشتاب پررقابت و پرازابهام تبدیل شده اند که بیش ازپیش نقش رهبر و تصمیمات وی را دراداره سازمان بااهمیت تر جلوه میدهند امروزه رهبری موثر به عنوان یک اصل بی بدیل موفقیت هرسازمان دیده میشود سازمانهای امروزی نسبت به قبل اهمیت بیشتری به بهبود رهبری میدهند بطور فزاینده ای رهبری نه به عنوان آنچه رهبرانجام میدهد بلکه به عنوان فرایندی تعریف میشود که درنتیجه روابطی بوجود می آید که به جای تمرکز برقابلیت های رهبری برتعامل و همکاران تمرکز دارد هدف ازاین مقاله بررسی تاثیر سبک رهبری خدمتگزار برافزایش رفتارخود مدیریتی شغل ااست درراستای هدف مزبور یک فرضیه اصلی و شش فرضیه فرعی مطرح شد روش تحقیق مورداستفاده توصیفی کاربردی است و ابزار گرداوری دادهها پرسشنامه استاندارد است برای سنجش متغیر رهبری خدمتگزار ازارزیابی رهبری سازمانی جیمزلاب که ابزار غالب برای سنجش رهبری خدمتگزار درسطح سازمانی است و برای سنجش متغیر خود مدیریتی شغل ازپرسشنامه محقق ساخته استفاده شده است جامعه اماری پژوهش حاضر 162نفر ازکارکنان استانداری استان کرمانشاه هستند که با استفاده ازفرمول اماری کوکران تعداد 115 نفربه عنوان نمونه مورد بررسی قرارگرفتند

کلیدواژه ها:

رهبری خدمتگزار ، توانمندسازی ، خودمدیریتی ، خودمدیریتی شغل ، خودکارآمدی