بررسی آزمایشگاهی و میدانی تاثیر چند نوع الیاف پلیمری ترکیبی بررفتار مکانیکی و دوام رویه های بتنی

تن معمولی (NC) بهعنوان یک ماده ترد شناخته میشود. ترد بودن بتن باعث میشود که بتن در ناحیه کششی، تحت بارهای وارده بسیار ضعیف عمل نموده و با نیروی اندکی گسسته گردد. لذا استفاده از مادهای که بتواند این نقیصه را جبران نماید امری اجتنابناپذیر است. بطور معمول برای مسلح کردن بتن از میلگردهای فولادی (RC) استفاده میشود. روش دیگر استفاده از انواع الیاف در مسلح کردن بتن و تولید بتن الیافی (FRC) میباشد. افزودن الیاف به بتن ساده باعث بهبود ویژگیهای آن ازجمله طاقت، شکلپذیری و کنترل ترکها میشود. از الیافها برای کاهش ضخامت دالها و روسازیها و افزایش فاصلهی مجاز بین درزها استفاده میشود و از دیرباز مهندسان برای بهبود خواص مکانیکی بتنها ازجمله طاقت از این مواد استفاده میکردند. در این مقاله قصد بر آن است که نتایج بدست آمده از یک مطالعه آزمایشگاهی و میدانی در خصوص تاثیر چند نوع الیاف پلیمری ترکیبی تولید شده در داخل کشور بر روی خواص مهندسی بتن با اسلامپ در محدوده مناسب برای روسازیهای بتنی ارائه گردد. آزمونهای بتن تازه شامل آزمایش اسلامپ، آزمایش تعیین درصد هوا، آزمایش تعیین وزن مخصوص و همچنین آزمونهای بتن سخت شده شامل آزمایش جمع شدگی ناشی از خشک شدن، آزمایش تعیین مقاومت فشاری، آزمایش تعیین مدول گسیختگی، آزمایش تعیین مقاومت کششی غیر مسقیم (برزیلی)، آزمایش تعیین مقاوت سایشی، آزمایش تعیین مقاومت متوسط باقیمانده (طاقت)، آزمون افت وزنی ناشی از پدیده یخ زدن و آب شدن در حضور نمکهای یخزدا انجام گرفت. نتایج نشان میدهد استفاده از الیاف تاثیر مناسبی بر بهبود رفتار جذب انرژی و مقاومت پسماند بتن داشته و همچنین قابلیت کاهش عرض ترک و افزایش فواصل ایجاد درز در رویه های بتنی را دارد. این تحقیق نشان داد استفاده از الیاف با مشخصات فنی مناسب دوام بتن را در محدوده مصرف این مطالعه بهبود داده است. به ویژه نتایج آزمون افت وزنی ناشی از پدیده یخ زدن و آب شدن در حضور نمکهای یخزدا نشان داد استفاده از الیاف تاثیر مثبتی در بهبود این شاخصه دوام میگردد و با افزایش مصرف الیاف تاثیرگذاری آن بیشتر خواهد بود.

کلیدواژه ها:

بتن حاوی الیاف پلیمری ترکیبی ، جذب انرژی ، مشخصات دوام ، ترک خوردگی بتن ، روسازی بتنی.