بررسی اثرات پوزولان متاکائولن بر پایایی بتن در محیط خلیج فارس

بتن به عنوان یکی ازمصالح بالنسبه ارزان و پایا در محیط های دریایی مطرح می باشد. اما در بعضی از موارد به دلایل طراحی ضعیف، ضعف در اجرا، کیفیت نامرغوب مصالح و شرایط محیطی لحاظ نشده در طراحی و یا ترکیبی از این عوامل سازه بتن آرمه ساخته شده، کارایی مورد نظر را در دوره عمر مفید خود نخواهند داشت. در سالهای اخیر تعداد زیادی از سازه های بتنی در مناطق دریایی کشورهای مختلف دنیا در اثر این عوامل دچار آسیب دیدگی و یا خرابی زودرس شده اند. خوردگی آرماتورها در بتن از جمله رایج ترین این خرابیها در سازه های بتن آرمه می باشد. برای حل این معضل باید به دنبال روشهایی بود که با استفاده از آن بتوان عمر مفید سازه های در حال ساخت را افزایش داد. یکی از رایج ترین روشها استفاده از مواد پوزولانی در طرح اختلاط بتن می باشد. متاکائولن یک سیلیکات آلومینیم آمورف، سفید رنگ و مهندسی شده با خواص پوزولانی است که بر اساس استاندارد ASTM C-618 در رده پوزولانهای کلاس N ( پوزولان های طبیعی خام یا کلسینه شده) قرار می گیرد. مطالعات انجام شده نشان می دهد متاکائولن یم پوزولان بسیار فعال است و موجب خواص مکانیکی بتن در کوتاه مدت و دراز مدت می شود. استفاده از متاکائولن ریز ساختار بتن را بهبود می بخشد و مقاومت بتن را در برابر نفوذ سیالات مهاجم ( یون کلر و یونهای سولفات و ...) افزایش می دهد. در این مقاله اثرات افزودن درصدهای مختلف متاکائولن بر میزان نفوذ یون کلر در بتن و پارامترهای مربوط به آن همانند نفوذ آب، جذب آب، نفوذ هوا و مقاومت الکتریکی بررسی شده و با بتن های بدون پوزولان مقایسه گردیده است.

کلیدواژه ها:

بتن ، متاکائولن ، پایایی