رویکردهای متفاوت ایران وژاپن به مدیریت بحران

هر دو کشور ایران و ژاپن وجوه مشترکی در موضوع بلایای طبیعی داشته و در بحث زلزله هر دو کشور در منطقه فعال و لرزه خیز جهان قرار دارند. در طی قرون گذشته به ویژه در دو دهه اخیر اقدامات گسترده ای در هر دو کش.ر برای ایجاد آمادگی لازم برای مقابله با بحران زلزله صورت پذیرفته است. کشور ژاپن پس از زلزله سال 1995 شهر کوبه و متحمل شدن خسارات فراوان اقتصادی و تلفات انسانی نسبتا زیاد اقدامات وسیعی را با درس گرفتن از این زلزله آغاز نمود و امروز با گذشت 11 سال از این زلزله شاهد دستاوردهای مهمی در امر مدیریت بحران در کشور ژاپن هستیم. در ایران نیز بویژه پس از زلزله سال 1369 منجیل موضوع زلزله به یک موضوع مهم ملی تبدیل شد و در زمینه های مختلف دستاوردهای زیادی حاصل گردید. امروزه از نظر ضوابط فنی ، نیروی متخصص و جایگاه علمی مرتبط با بحث زلزله، کشور در وضعیت مناسبی به سر می برد لیکن خسارات و تلفات بالای انسانی در زمین لرزه هی سالهای اخیر بویژه ززله 5 دیماه 1382 بم نشان می دهد که باید با رویکرد بهبود پویا و فعال بحث مدیریت بحران به صورت فراگیر مدنظر قرار گیرد. از این رو به منظور بهره مندی از تجارب، موضوع مدیریت بحران را می توان از وجوه مختلف بین دو کشور مقایسه نمود. در این مقاله سعی شده است بخشی از تفاوتها بین دو کشور از نظر رویکرد و تخصص مورد توجه قرار گیرد. قطعا جایگاه ژاپن و ایران در سطح بین الملی از منطرهای مختلفی باید با هممقایسه شود و بر اساس جمیع این موارد می توان در تصمیم گیری و سیاست گذاری ها الگوبرداری مناسبی داشت.

کلیدواژه ها:

بحران ، مدیریت بحران ، سوانح طبیعی ، مقاوم سازی ، آموزش ، آمادگی