امکان سنجی ساخت بتن خود منراکم با استفاده از مصالح موجود در ایران

یتن خودتراکم به دلیل عدم نیاز به تراکم بتن در هنگام بتن ریزی به ابزار الات و نیروی انسانی کمتری در مقایسه با بتن ریزی سنتی نیاز داردو همچنین در صورت استفاده از بتن خودتراکم سروصدای حاصل از فرایند تراکم حذف شده و آلایندگی صوتی کاهش می یابد. از سوی دیگر به دلیل تراکم نسبتا کامل، مشخصات مکانیکی و سطح نهایی این بتنها در مقایسه با بتنهای سنتی بهبود می یبد. به این دلیل کاربرد بتن خودتراکم در کشورهای توسعه یافته ای مانند ژاپن، ایلات متحده و کشورهای اروپایی غربی در دهه اخیر توسعه فراوانی یافته است. تفاوت بتن خودتراکم و بتن سنتی در ویژگی های رفتارشناسی ( رئولوژیکی) بتن تازه می باشد. بتن خودتراکم باید دارای تنش تسلیم کم و لزجت مناسب باشد تا قابلیت پرکنندگی بتن در قالب، قابلیت عبور بتن از میان آرماتورها و مقاومت در برابر جدایی سنگدانه ها را تامین نماید. برای این منظور استفاده از مصالح اصلاح شده و افزودنی های خاص مانند فوق روان کننده های ممتاز و مواد قوام آور ضروری است. استفاده از بعضی از انواع افزودنی های خاص مانند مواد قوام آور به دلیل در دسترس نبودن در ایران و هزینه بالا امکان پذیر نیست. در این تحقیق ویژگی های رفتار شناسی مورد نیاز برای تامین قابلیت خود تراکمی بتن تبیین شده سپس امکان دستیابی به این ویژگیها با استفاده از مواد و مصالح موجود در ایران بررسی می گردد. در این تحقیق ده طرح اختلاط مختلف با استفاده از سنگدانه های با دانه بندی متفاوت، مواد مضاف معدنی مختلف و مقادیر آب و سیمان ساخته شده و مشخصات رفتارشناسی آنها بررسی شده است. آزمایشهای مخروط V شکل و جریان اسلامپ برای تعیین مشخصات رفتار شناسی بتن تازه و آزمایش مقاومت فشاری برای تعیین مشخصات مکانیکی بتن سخت شده بر روی تمام آزمونه ها انجام شده است.

کلیدواژه ها:

یتن خودتراکم ، رفتار شناسی بتن تازه ، دانه بندی ، آزمایش مخروط vشکل ، آزمایش جریان اسلامپ ، آزمایش اندیس جدایی ، آزمایش مقاومت فشاری