بهینه یابی مسیر خط انتقال آب توسط هوش مصنوعی (منطق فازی (FDM) مطالعۀ موردی: آبرسانی به اراضی روستای سیاهپوش

به طور کلی به منظور استفاده بهینه از منابع مالی و ملی؛ بهینه یابی در جهت ایجاد حداقل هزینه های مالی،اجتماعی، زیست محیطی و ... در خطوط انتقال آب بسیار ضروری به نظر م یرسد. در شرایط بهینه سود خالص ناشی از عملکرد سیستم حداکثر خواهد بود. در بهینه یابی یک سیستم باید به دنبال حداقل نمودن یک تابع ضمنی بود در صورتی که این تابع پیوسته و مشتق پذیر باشد م یتوان به راحتی نقطه بهینه را پیدا نمود. مشکل عمده توابع کابردی در خطوط انتقال پیوسته نبودن دامنه این گونه توابع م یباشد همچنین با توجه به اینکه بسیاری از پارامترهای موجود در پی بردن به مسیر بهینه مفاهیم کیفی داشته و به راحتی قابل تبدیل به مفاهیم کمی نمی باشد به این منظور استفاده از رو شهای هوش محاسباتی نظیرالگوریتم، شبک ههای مصنوعی، منطق فازی و ژنتیک برای غلبه بر این مشکل اجتناب ناپذیر می باشد. فرآیند تکامل در طبیعت الهام بخش دانشمندان برای ایجاد یک مدل بهینه سازی بوده است، و براساس این مدل مراحل بهینه یابی در فضای کد شده، دنبال می گردد. در این مقاله ابتدا روش انتخاب بهینه توسط هوش مصنوعی(فازی) بررسی می گردد سپس به ارائه الگوریتمی که توانایی تعیین انتخاب بهینه را دارا باشد پرداخته خواهد شد. در پایان به بررسی نتایج یک برنامه کامپیوتری که برای این هدف در محیطV.B به روش برنامه نویسی ساختار یافته نوشته شده است با مطالعه موردی آبرسانی به اراضی سیاهپوش پرداخته م یشود.در این مقاله با استفاده از روش فازی، از میان تعداد زیادی مسیر خط انتقال آب گزینه برتر انتخاب خواهد شد. در این روش با تبدیل اعداد کیفی و کمی به اعداد فازی و محاسبات فازی گزینه برتر انتخاب و سپس با یکDecoder اعداد به مفاهیم کمی و کیفی تبدیل م یشود. در پایان مدل ارائه شده با روش های معمولی انتخاب مسیر بهینه نظیر روش سلسله مراتب(AHP) مقایسه و مزایا و معایب هر روش به طور مفصل بررسی خواهد شد.

کلیدواژه ها:

بهینه یابی ، هوش مصنوعی ، تئوری فازی ، خط انتقال آب