طراحی تقاطع براساس ویژگیهای رفتاری و عملکردی رانندگان مسن و پیشنهاد ملاحظات طراحی هندسی برای ارتقاء ایمنی تقاطع (مطالعه موردی:استان سمنان)

تصادفات جاده ای یکی از مهم ترین دلایل مرگ و میر در جهان و به ویژه در ایران است . سالانه تعداد زیادی در جهان در اثر تصادفات جاده ای کشته و مجروح شده اند که در سالهای اخیر این مقادیر رو به افزایش بوده است. با توجه به رشد روزافزون جمعیت و با در نظر گرفتن رشد تصاعدی سوانح جاده ای در کشور طراحی ایمن و رفع نواقص ترافیکی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. با بررسی تصادفات جاده ای تقاطع ها به عنوان یکی از عمده ترین نقاط حادثه خیز در تصادفات ترافیکی خودنمایی می کنند. در این میان رانندگان مسن نیز نقش مهمی را در بروز حوادث و ایجاد جراحات شدید ایفا می کنند . در این مقاله ویژگیهای عملکردی و ضعف های عمده رفتاری و عکس العملی از لحاظ ذهنی و فیزیکی مربوط به این دسته از رانندگان که ناشی از افزایش سن و افت قوای روحی – روانی وجسمی-حرکتی و تقلیل قوای پنج گانه شده است را بررسی کرده و با رتبه بندی عوامل محیطی و نواقص طراحی و اجرای مربوط به مشخصات تقاطع ها راهکارهایی را جهت بهبود و اصلاح هندسی و ایمن کردن محیط تقاطع ارایه گردیده است. در مراحل تحقیق مجموعه ای از تصادفات با حد اقل یک راننده مسن درگیر در آن تصادف انتخاب شده و با تعیین تعداد و درصد تصادف اهمیت و لزوم توجه و بررسی تقاطعها مشخص گردید،سپس با انتخاب تقاطعهای با نرخ بالای تصادف رانندگان مسن، عوامل ونواقص عمده دخیل در تصادف این رانندگان تعیین و رتبه بندی گردید.نتیجه بدست آمده نشان داد که در صورت رفع 7 مورد از نواقص رتبه بندی شده در تقاطعها در حدود 60 درصد از تصادفاتی که رانندگان مسن در آن حضور دارند کاسته خواهد شد.

کلیدواژه ها:

نقاط حادثه خیز ، ایمنی ، طرح هندسی ، رانندگان مسن ، تقاطع