طراحی بهینه سازه دریچهتخلیه کننده عمقی سدها با استفاده از الگوریتم وراثتی

در این تحقیق، یک مدل ساده از سازه دریچه خروجی سدها متشکل از یک ورق رویه به عنوان آب بند و یک شبکه به عنوان سازه مقاوم در پشت آن در نظر گرفته شده است. طراحی بهینه پیوسته و گسسته این سازه با بهره گیری از الگوریتم وراثتی به عنوان یکی از روش های قدرتمند جهت بهینه سازی و به کارگیری روش اجزاء محدود، به گونه ای انجام شده که ضمن کاهش وزن سازه، کلیه محدودیت های طراحی ارضا شوند. متغیرهایطراحی در حالت بهنیه سازی پیوسته، ضخامت ورق رویه، تعداد تقسیمات شبکه در دو جهت و مشخصات مقطع اعضای شبکه شامل عرض، ارتفاع و ضخامت قوطی بوده و در حالت بهینه سازی گسسته ب هجای متغیرهای مربوط به مشخصات مقطع اعضای شبکه، از یک متغیر به عنوان تیپ پروفیل استاندارد قوطی یا تیپ ورق سخت کننده استفاده شده است. محدودیت های طراحی در نظر گرفته شده، تنش ها و تغییر مکا نها م یباشند. در نهایت جهت نشان دادن عملکرد روش مزبور، دو مثال عددی جهت طراحی بهینه سازه دریچه ارائه شده که نتایج بیانگر دقت و کارایی مناسب روش پیشنهادی برای طراحی بهینه اینگونه سازه ها م یباشد

کلیدواژه ها:

طراحی بهینه ، دریچه تخلیه کننده سد ، الگوریتم وراثتی ، روش اجزاء محدود