ارزیابی تاثیر ریشه درختان در تغییرات سطح گسیختگی بحرانی و ضریب اطمینان کمینه شیبها با استفاده از الگوریتم بهینه سازی ازدحام ذرات و الگوریتم ژنتیک

تعیین سطح لغزشی که متناظر با حداقل ضریب اطمینان در شیروانی ها بوده، از جمله مسائل مهم در مهندسی ژئوتکنیک می باشد. در این میان جهت افزایش ضریب اطمینان شیروانی از روش های متعددی استفاده می شود که از جمله این روش ها می توان به کاشت درخت در دامنهشیب به عنوان یک روش طبیعی نام برد. در این مقاله تلاش شده تا سطح گسیختگی بهینه در شیروانی های تقویت نشده و نیز تقویت شده باریشه ی درختان محاسبه گردد. برای این منظور از الگوریتم و الگوریتم ژنتیک ) )OSP( بهینه سازی ازدحام ذرات GA ( بهره گیری شده و نتایج حاصل از بهینه یابی با نتایج بدست آمده در شیروانی های تقویت نشده مقایسه گردیده که نشان می دهد ریشه ها سبب افزایش نسبی ضریب اطمینان و بزرگتر شدن سطح گسیختگی در شیب های با ارتفاع های کم تا متوسط می گردد، اما در شیب های با ارتفاع زیاد ریشه هاتاثیری بر ضریب اطمینان و سطح گسیختگی بحرانی ندارد. همچنین در شیب هایی که یک لایه ضعیف وجود داشته کاشت درختان تنها سبب بهبود ضریب اطمینان می شود و سطح گسیختگی تغییر زیادی نمیکند

کلیدواژه ها:

سطح لغزش بحرانی ، الگوریتم ازدحام ذرات ، ضریب اطمینان شیروانی ، الگوریتم بهینه سازی