مقایسه روشهای فازی با کلاسیک در ارزیابی پارامترهای ژئومکانیکی تودههای سنگی وطراحی فضاهای زیرزمینیمطالعه موردی: تونل انحراف آب سد بختیاری

از دیرباز تونلسازی به دلیل ماهیت پیچیده و ناشناخته بودن مسیر عبور آن، به عنوان یکی از مسائل مهم در مهندسی مطرح بودهاست. در چنین شرایطی اهمیت یک طرح اقتصادی و ایمن در پروژههای تونلسازی، بسیار بیش از دیگر سازههای مهندسی ضروری به نظر میرسد. برای دست- یابی به این اهداف همواره از روشهای مختلف ردهبندی مهندسی سنگ به عنوان پایه و اساس طراحی تجربی تونلها استفاده شدهاست. یکی از مهمترین و پرکاربردترین این روشها ردهبندی امتیاز تودهسنگ ) RMR ( میباشد. این روش ردهبندی از مبانی کلاسیک مجموعهها پیروی می- کند و به این دلیل نتایج بدستآمده از آن همواره با عدم قطعیتهایی همراه بودهاست. امروزه برای به حداقل رساندن این تقص استفاده از مجموعههای فازی برای اصلاح نتایج بدستآمده پیشنهاد شدهاست. در این تحقیق، پس از تخمین ردهبندی RMR تودهسنگ مسیر تونل انحراف آب سد بختیاری، بر اساس دو روش کلاسیک و فازی، پارامترهای مقاومتی تودهسنگ و مواردی از قبیل: ارتفاع بارسنگ، فشار وارد بر سیستم نگهداری، زمان خودپایداری تونل و ... با استفاده از روابط تجربی محاسبه گردید. در نهایت مقایسه مقادیر بدستآمده از دو روش کلاسیک و فازی نشان میدهد که استفاده از روشهای فازی میتواند تاثیر قابل ملاحظهای در طراحی فضاهای زیرزمینی و تونلها داشتهباشد

کلیدواژه ها:

RMR ، منطق فازی ، تودهسنگ ، خواص ژئومکانیکی ، تونل