بررسی تاثیر گودبرداری بر میزان خسارت وارده به سازه های بالادست

در سالهای اخیر با افزایش عمق گودبرداری و تعدد آن درمناطق شهری که به دلایل مختلف از جمله دستیابی به ظرفیت باربری خاک بیشتر و نیزاستفاده از فضاهای زیر زمین انجام میشود، مقدار و وسعت نشست زمین مجاور محل گودبرداری افزایش یافته که مکرراً باعث آسیب رسیدن به سازههای مجاور میشود. هنگام گودبرداری دیواره گود که در زیر فونداسیون سازه مجاور قرار دارد، مقداری حرکت افقی و قائم خواهد داشتکه این جابجایی خاک موجب نشست قسمتی از فونداسیون )به صورت ناهمگن( و در نتیجه مقداری تغییر مکان و تغییرشکل در اعضای مختلف سازه شده و نهایتاً باعث بروز تغییرات در نیروهای داخلی اعضا خواهد شد. این نیروها می تواند موجب بروز آسیبهای جدی در سازه شده و یا حتی موجب خرابی و فروریزش قسمتی از سازه شود. این موضوع مخصوصاً در مناطق شهری و مسکونی که ساختمانها ارتفاع و وزن زیادی دارندو عمق گودبرداریها زیاد است اهمیت بسیاری مییابد. ارائه راهکارهای مقاوم سازی برای سازه های بالادست گود، وجه مکمل موضوع اینتحقیق است که در دو گروه عمده کنترل نشست فونداسیون و تقویت سازه بالادست گود قرار می گیرند و در عمل در بسیاری از پروژه ها کاربرد پیدا میکنند. پارامترهای متعددی در بررسی موضوع مذکور نقش دارند از جمله آنها می توان به مشخصات خاک و مشخصات سازه و نحوه پایدارسازی گود و نوع فونداسیون اشاره نمود. در این مقاله تأثیر نوع سازه نگهبان، نوع فونداسیون، طول سازه )تعداد دهانهها(و ارتفاع سازه بر رویالگوی نشست فونداسیون سازه و پیش بینی موقعیت و نوع خرابی سازه بالادست با انجام تحلیل عددی موارد خاص مورد بررسی قرارگرفته است و مشخص شد که خرابیهای احتمالی سازه مجاور گودبرداری عمدتاً در تیرها و کمتر در ستونها اتفاق میافتد

کلیدواژه ها:

گودبرداری ، الگوی نشست فونداسیون ، ارزیابی آسیب وارد بر سازه