مدلسازی فیزیکی کاهش خطر گسلش سطحی با استفاده از ژئوگرید

دراثرتغییرمکان تفاضلی زمین درطرفین گسل درهنگام زلزله سطح زمین دچارگسیختگی شده گسلش سطحی و چنانچه سازه ای درمجاورت و یا روی سطح مذکور قرارداشته باشد میتواند دچارخسارت اساسی گردد درتحقیق حاضر به بررسی اینمساله پرداخته میشود که آیا با اعمال تمهیدات مناسب درپی سازه امکان کاهش آسیب پذیری ساختمانها دربرابرخطرگسلش سطحی ممکن است ؟دراین خصوص باطراحی یک لایه ژئوتکنیکی و اعمال تمهیدات مناسب درمحیط بلافصل پی قرارگیری ژئوگرید کاهش گسلش سطحی مورد بررسی قرارمیگیرد به گونه ایکه پی سازه متحمل کمترین جابجایی های تفاضلی گردد نتایج حاصله نشان داد که عملکرد ژءوگرید درمقابله با خطرگسلش معکوس درحدود جابجایی های تفضالی بالا ازاثرات قابل توجه برخوردار است با این همه نتایج حاصله ازآزمونهای انجام شده درخصوص تمهیدات ژئوتکنیکی با حضورسازه نشان میدهد که فرایند اندرکنش گسلش و پی بااعمال تمهیدات ژئوتکنیکی درحالت حضورسازه پیچیده تر ازحالت بدون حضورسازه است ازاین رو بهره گیری ازراهکارهایی نظیرژئوگرید می بایست با تامل بیشتری موردتوجه قرارگیرد

کلیدواژه ها:

گسلش ، مدلسازی فیزیکی ، ژئوگرید