تحلیلی بر مدیریت انرژیدر مسکن روستایی (مطالعه ی موردی :اقلیم سرد)

امروزه فظ منابع انرژی ، جلوگیری از الوده کردن زمیت و محیط زیستف کاهش میزان مصرف انرژی های فسیلی و همزیستی با شرایط طبیعی و اقلیمی به یکی از مهمترین تدابیر در معماری و شهر سازی تبدیل شده و معماران و شهر سازان را ملزم به رعایت اصول و قواعد خاصی در زمینه ی ساخت و ساز می کند. با توجه به مشکلات مسکن روستایی ز نظر دسترسیبه منابع انرزی - که در شهر ها موجود است- و تجهیزات مکانیکی گرمایش و سرمایش ساختمان - در شرایطی که بیش از یک سوم انرژی مصرفی کشور صرف امور مربوط به بخش ساختمان می شود، یافتن الگویی برای صرفه جویی در مصرف انرژی ضروری به نظر می رسد. از سویی دیگر به دلیل عدم تشابه رستاها به دلیل تنوع تپوگرافی، معیشت،اوضاع اجتماعی، اقتصادی،منایع اب، نوع خاک و جنس زمین، دستیتبی به الگوی مشترک بهره گیری از انرژی در مسکن روستایی دور از انتظار است. اما اگاهی از نحوه ی برخورد با مسوله ی انرژی و مدیریت ان در ابنیه ی روستایی کشور با اقلیم های متفاوت،به ما این امکان را می دهد که از روش های کهن با سازماندهی نوین در مناطق روستایی بهره مند شویم. برای رسیدن به این هدف، در تحقیق حاضر اقلیم سرد و شمال غرب کشور به عنوان نمونه ی موردی انتخاب شده است. مسلما انتظار نمیرود در شهر ها و روستاهای امروزی نیز مدیریت انرژی را به شیوه های سنتی گذشته پیش برد اما با در نظر گرفتن تمهیداتی میتوان از شگرد های بکار رفته در معماری بومی ان ها بهره جست. در این قاله سعی بر ان است که با مروری بر ویژگی های مسکن روستایی در اقلیم سرد، به بررسی نحوه ی بهره گیری از انرژی در انها پرداخته و ضمن شناسایی نقاط ضعف و قوت مدیریتی ان ، دستور العمل هایی در راستای مدیریت یهینه ی انرژی در روستا ها ارائه گردد.

کلیدواژه ها:

معماری روستایی ، معماری بومی ، مدیریت انرژی ، مسکن روستایی ، اقلیم سرد