ارایه ی روش نوین زمان بندی توزیع شده جهت بهبود توازن بار با استفاده از سیستم فازی در محاسبات ابری

زمانبندی منابع، یکی از مهمترین کارهایی است که در سیستم های توزیع شده نظیر محیط ابر انجام می شود. بر همین مبنااتخاذ روشی مناسب در زمانبندی میتواند امری مهم تلقی گردد. پویایی و ناهمگونی منابع در سیستم های توزیع شده باعث پیچیدگیزمانبندی وظایف می شود. کاهش زمان اجرا و هزینه اجرا از معیارهایی است که همواره در تمامی روشهای پیشنهادی برای زمانبندیابر مورد توجه قرار می گیرد. در این مقاله، یک روش زمانبندی جدید بر پایه سیستم فازی ارائه شده است که درخواست های ارسالی ازطرف کاربران را با در نظر گرفتن معیارهایی همچون زمان اجرا و ضریب عدم تعادل به مناسبترین منبع تخصیص می دهد. هدف اصلیطرح پیشنهادی اختصاص دادن درخواست های ارسالی به منابع با در نظر گرفتن توان محاسباتی منابع، پهنای باند ماشین های مجازی،مقدار مصرف شده پردازنده در ماشین مجازی و همچنین طول کار درخواستی می باشد. این پارامترها، ورودیهای سیستم فازی هستندو براساس خروجی سیستم فازی منابع به درخواستها اختصاص داده میشوند. روش پیشنهادی با شبیه ساز کلودسیم ارزیابی شدهاست و نتایج با نتایج روشهای دیگر زمانبندی ابر تحت شرایط یکسان مقایسه شده است. نتایج نشان می دهد که روش پیشنهادیکارایی زمانبندی منبع را در معیارهای کل زمان اجرا و ضریب عدم تعادل بهبود می بخشد.

کلیدواژه ها:

تئوری فازی ، زمان اجرا ، زمانبندی ، ماشین مجازی ، محاسبات ابری