ارزیابی قابل اطمینان فروریزش لرزه ای سازه ها تحت اثر زلزله های حوزه نزدیک

شاخص شدت پارامتری است که بیانگر شدت یک رکورد زلزله ثبت شده میباشد. این پارامتر نقش بسیار مهمی در بررسی عملکرد سازهها دارد، بطوریکه استفاده از یک شاخص شدت کارا میتواند قابلیت اطمینان بررسی عملکرد لرزهای سازه را افزایش دهد. بکارگیری آنالیزهای دینامیکی افزاینده برای بدست آوردن ظرفیت فروریزش سازهها منتج به منحنیهای شکنندگی میشود که احتمال فروریزش سازه را به ازای مقادیر مختلف شاخص شدت بیان میکنند. استفاده از یک شاخص شدت کارا برای ارزیابی ظرفیت فروریزش سازهها با استفاده از آنالیزهای دینامیکی افزاینده باعث کاهش پراکندگی ظرفیت فروریزش بدست آمده میشود و در نتیجه منحنی شکنندگی دقیقتری بدست میآید. وجود پالس دررکوردهای مربوط به زلزلههای حوزه نزدیک این نوع زلزلهها را از زلزلههای حوزه دور متمایز میکند و باعث افزایش ریسک فروریزش سازهها تحت اثر زلزلههای حوزه نزدیک میشود. این مقاله توانایی شاخصهای شدت )۱Sa(T ، PGA ، PGV و PGD را، به عنوان چهار شاخص شدت متداول که دارای رابطه کاهندگی میباشند، برای ارزیابی قابل اطمینان فروریزش لرزهای سازهها تحت اثر زلزلههای حوزه نزدیک مورد بررسی قرار میدهد. نتایج بدست آمده نشان میدهند که استفاده از شاخصهای شدت )۱Sa(T و PGV در مقایسه با دو شاخص شدت دیگر موجب پراکندگی کمتری در ارزیابی ظرفیت فروریزش سازه با استفاده از آنالیزهای دینامیکی افزاینده میشود.

کلیدواژه ها:

شاخص شدت ، ظرفیت فروریزش ، زلزله حوزه نزدیک ، منحنی شکنندگی