تبیین اصول و شاخصهای پدافندغیرعامل درفضاها و بناهای شهری و اولویت بندی آنها براساس مدل فرآیند تحلیل سلسله مراتبی AHP

ایمنی و امنیت از بدیهیترین اصول جهت دستیابی به آسایش شهری میباشد. موردی که از آغاز شکلگیری سکونتگاههای انسانی تا به منصه ظهور رسیدن کلان شهرهای امروزی همواره دغدغه ساکنان و شهروندان آن بوده است. از سوی دیگر با پیشرفت تکنولوژی و دانش بشر در عرصههای مختلف، ضمن پیشرفت چشمگیر شهرها و کلان شهرهای دنیا، احتمال آسیبپذیری آنها نیز در برابر بحرانهای انسان ساخت در دهههای اخیر افزایش پیدا کرده است از این رو برنامهریزان شهری با استفاده از رویکرد نوین پدافند غیرعامل در برنامهریزی شهری تلاش نمودهاند تا فضاها و بناهای شهری و همجواری کاربریهای مختلف را بر اساس راهبردهای نوین این رویکرد، ساختاربندی نمایند. هدف کلان از تدوین این مقاله، کاهش مجموعه آسیب- پذیریهای شهری وافزایش امنیت افراد غیر نظامی با به کارگیری اصول پدافند غیرعامل در فضاها و بناهای شهری است. فرضیه اصلی پژوهش این است که به نظر میرسد به کارگیری تمهیدات و ملاحظات پدافند غیرعامل در فضاها و بناهای شهری موجب کاهش آسیبپذیری شهر در مقابل تهدیدات خواهد شد. چهارچوب نظری این بررسی بر این اصل تکیه دارد که پدافند غیرعامل به عنوان یک اقدام غیرمسلحانه دارای اصولی است که بکارگیری شاخصهای آن در فضاها و بناهای شهری موجب پایداری و تاب آوری شهرها در هنگام بحران خواهد شد. روش بررسی توصیفی- تحلیلی میباشد

کلیدواژه ها:

پدافندغیرعامل فضاهای شهری ، بناهای شهری ، تحلیل سلسله مراتبی AHP