بهبود خواص مکانیکی روسازی های بتنی خودتراکم با پوزولان

در دو دهه اخیر، بنی تحت عنوان بتن خودتحکیم و بدون نیاز به هر نوع ویبره با نام مخفف (SCC) در چند کشور مهم دنیا از جمله ژاپی، سوئد، نروژ و فرانسه توسعه پیدا کرده است که یکی از پیشرفتهای مهم در صنعت بتن در دو دهه اخیر می باشد. از خصوصیات جالب آن این است که تحت اثر وزن خود، خود را تحکیم نموده و همزمان یکنواختی خود را نیز حفظ می کند. موارد مصرف عمده این نوع بتن در محلهایی که امکان استفاده از ویبراتور وجود ندارد و مقاطع پرآرماتور و باریک و همچنین در روسازی های بتنی می باشد. چنانچه روسازی های بتنی با مصالح با دوام و پایدار طراحی و ساخته شوند، می توانند زمان زیادی را بدون هیچ تعمیری و یا با تعمیر اندک سپری کنند. روسازی بتنی بارهای دینامیکی را تحمل می کند و در معرض اثرات مخرب زیست محیطی رفتاری مقاوم از خود نشان می دهد. در این مطالعه به بررسی خصوصیات بتن خودتراکم حاوی زئولیت و الیاف در درصدهای مختلف پرداخته شد بدین منظور در یک برنامه آزمایشگاهی به بررسی اثر توأم زئولیت و الیاف های مختلف (فلزی و پلی پروپیلن) بر خواص مکانیکی (مقاومت فشاری، کششی، خمشی ومدوا الاستیسیته) و رئولوژی (L-BOX، جریلن اسلامپ، قیف V) و جذب آب بتن خودتراکم پرداخته شد. و همچننی آزمایش سرعت پالس فراصوتی بهعنوان یکی از روش های غیر مخرب برای تخمین مقاومت فشاری نمونه ها استفاده شده است. به منظور برسی خواص یاد شده 35 طرح اختلاط پیش بینی شد. در مخلوط های یاد شده الیاف پلی پروپیلن با مقادیر 0/1، 0/15 و 0/2 درصد حجمی و الیاف فلزی با مقادیر 0/2، 0/3 و 0/4 درصد حجمی مورد استفاده قرار گرفت. همچنین به منظور بهبودی خصوصیات مکانیکی و دوام بتن خود تراکم؛ زئولیت با مقادیر 5، 10، 15 و 20 درصد وزنی جایگزین سیمان شد. بررسی نتایج حاصل از این تحقیق نشان می دهد که حضور توأم درصد بهینه الیاف زئولیت موجب بهبود خصوصیات مکانیکی بتن خودتراکم می گردد.

کلیدواژه ها:

بتن خودتراکم ، الیاف ، زئولیت ، خصوصیات مکانیکی