تجلی قرآن و حدیث بر مشابهت های فکری فردوسی، ناصر خسرو، اسدی توسی

تاثیر قرآن در ادب فارسی گسترده و عمیق است چنان که در همه ی ثار گذشته ی ما بی آن که تکلفی در کار باشد تاثر از کتاب و سنت به صورت های گوناگون به چشم میخورد. این مقاله در چی کشف همسانی افکار فردوسی که در پند دادن و بیان نکات اخلاقی و فلسفی عقلی و عواطف انسان از قرآن بهره جسته و نیز ناصر خسرو در بیان و نشر مذهب اسماعیلیه ف الفتی دیرینه با قرآن مجید داشته همچنین اسدی توسی در حماسه ی بزرگ گر شاسب نام در لابلای داستان های آن تاثیر از قرآن کریم گرفته در زمینه های توحید و نبوت و نکوهش ستمگری میباشد. با توجه ب اینکه پیشینه ی شاعران فارسی گوی بهره مند از قرآن و حدیث که به آغاز و پیدایی شعر فارسی یعنی نیمه های سده سوم میرسد به دست ما نرسیده است لذا اشعار شاعران برجسته سبک خراسانی در ارتباط با مضامین قرآنی و احادیث ائمه ی بزرگوار دین به طور مستقل مورد کاوش قرار نگرفته و به صورت پراکنده و گذرا به این امر پرداخته شده است مقاله حاضر بیانگر این نکته است که تجلی آیات قرآن و احادیث ائمه بزرگوار را در همسانی مبانی فکری فردوسی ناصر خسرو و اسدی توسی منعکس سازد.

کلیدواژه ها:

آیات قرآن ، احادیث ائمه ، فردوسی ، ناصر خسرو ، اسدی توسی ، گونه های اثر پذیری