گفتمان زبان معماری جدید و قدیم در متن بافت تاریخی

پرداختن به معماری به عنوان یک زبان در سیر تحول تاریخی آ ن و بررسی این زبان در متن (context ) شهری که در این نوشتار، بافت تاریخی شهرهایمان است ، نیاز به شناخت زبان معماری قدیم و جدید و فرایند بنیادی وشیوه های مرمت و حفاظت مستمرو نیز تحویل و تأویل متن بواسطه ی علم هرمنوتیک خواهد بود.حسن فتحی در جایی اشاره می کند :" هر قومی که معماری بوجود آورده است، فرم های مطلوب خود را نیز - یعنی فرم های خاص آن قوم، مانند زبان، لباس یا فرهنگ عامه - تحول بخشیده است . تا زمان فروپاشی مرزهای فرهنگی در قرن گذشته، در تمام جهان شکل ها و جزییات محلی متمایزی در معماری وجود داشت و ساختمانهای هر محل ، فرزندان زیبای پیوند میان تصور مردم و نیازهای آن دیار به شمار می آمدند."به منظور تلفیق و تطبیق آگاهانه میان کالبد جدید و قدیم و ایجاد تعادل و توازن میان این دو زبان فراموش شده نیاز به شناخت دو زبان معماری قدیم و جدید و همچنین درک بافت گفتمانی ای که هر دو زبان در بستر آن به گفتگوی با مخاطب خویش ( مردم و نیازهایشان ) می نشینند،خواهیم داشت.