نوشتاری بر پایداری اجتماعی در متن یک اجتماع سالم

در طول تاریخ شهرنشینی ، انسان همواره در پی یافتن فرم های شهری و انسانی جدید برای بهبود و اعتلای کیفی زندگی خود بوده است . همانطور که امروزه نیز در جستجوی آرمانشهر خود برای رسیدن به توسعه پایدار می باشد . توسعه ای که نیاز های انسان امروزی را بی آنکه توانایی نسل های آینده را برای دست یافتن به آرزوها و نیازهایشان از بین ببرد ، برآورده کند. در سال های اخیر و با توجه به ویژگی های جوامع انسانی و شهری ، از جمله روند روز افزون جمعیت و تراکم شهرنشینی بویژه در مقیاس جوامع بزرگتر و کلان شهرها ، توجه به معماری انسانگرا به عنوان تولیدی که باید پاسخگوی نیازهای انسان در ابعاد مختلف باشد ، منجر به شکل گیری رویکردهای جدیدی شد که با عنوان رویکردهای اجتماعی شناخته می شوند. این رویکردها در کنار نگرشی که توسعه پایدار به معماری دارد ، یا همان مفهوم معماری پایدار ، می تواند منجر به شکل گیری مفهومی جدید به نام پایداری اجتماعی در معماری گردد که در سال های اخیر مورد توجه قرار گرفته است. مقاله حاضر تلاشی است در جهت بررسی و شناسایی جنبه های مختلف پایداری شهری با در نظر گرفتن نیاز های انسانی و توجه به هویت و فرهنگ ، برای دستیابی به مفهوم پایداری اجتماعی در یک اجتماع سالم.

کلیدواژه ها:

پایداری اجتماعی ، پایداری شهری ، فطرت انسانی ، هویت فرهنگی ، هویت انسانی ، رفتار اجتماعی ، توسعه پایدار