بررسی خواص رئولوژی و پایداری ملات خودتراکم حاوی قوامآور در طی اختلاط طولانی مدت

در طی فرآیند انتقال بتن به محل مورد نظر، بتن باید چسبندگی و کارپذیری خود را حفظ کرده به طوریکه در آن علائم ناپایداری نظیر آب انداختگی و جداشدگی سنگدانهها اتفاق نیفتد. در بعضی مواقع در اثر اختلاط طولانی مدت و انرژی وارده ناشی از آن به درون سیستم ممکن استسبب آب انداختگی و ناپایداری دینامیکی در بتن گردد که این موضوع در بتن خودتراکم که حاوی افزودنی شیمیایی و معدنی بوده از اهمیت بیشتری برخوردار میباشد. مقدار تنش تسلیم و لزجت بتن خودتراکم در زمانیکه بتن تحت اختلاط طولانی مدت قرار میگیرد کمتر از زمانی می- باشد که بتن در حالت ساکن قرار دارد که دلیل آن می تواند پدیده نازک شدن برش باشد که در طی اختلاط طولانی مدت اتفاق بیفتد. بنابراین بررسی رفتار شناسی و پایداری بتن خودتراکم در طی اختلاط طولانی مدت میتواند از اهمیت بسیار زیادی برخوردار باشد. از این رو هدف از این مقاله بررسی روانی، لزجت و پایداری ملات خودتراکم حاوی افزودنی شیمیایی و مواد قوام آور در طی اختلاط طولانی مدت می باشد. برای این منظور 12 طرح اختلاط حاوی صفر 0/5,1/5درصد افزودنی قوام آور که در آنها از افزودنی فوق روان کننده با مقادیر 0/5,2درصد استفاده شده، برای رسیدن به دو سطح روانی 20-25سانتی متر و 30-35سانتیمتر ساخته شد. در هر طرح، خواص رفتار شناسی شامل روانی و لزجت و همچنین خواص پایداری دینامیکی و استاتیکی در طی 60 دقیقه اختلاط طولانی مدت مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان میدهد که با افزایش درصد افزودنی برای رسیدن به روانی مورد نظر، مقدار روانی با افزایش زمان اختلاط افزایش یافته و درنتیجه پایداری دینامیکی و استاتیکی مخلوط کاهش مییابد که این موضوع با افزایش سطح روانی مورد نظر گسترش مییابد. به علاوه استفاده از افزودنی قوام آور، باعث بهبودپایداری و خواص رفتاری ملات تازه در طی اختلاط طولانی مدت برای هر دو سطح روانی مورد نظر میگردد. همچنین استفاده از ترکیب مناسب افزودنیهای فوق روانکننده و مواد قوامآور، میتواند به ساخت مخلوطهای روان و در عین حال پایدار که با گذشت زمان نیز پایداری خود را حفظ مینمایند، کمک کند

کلیدواژه ها:

ملات خودتراکم ، اختلاط طولانی مدت ، مواد قوام آور ، خواص رفتارشناسی ، پایداری