بررسی خواص ملات خودتراکم در طی اختلاط طولانی از دیدگاه پایداری

برای بررسی ویژگیهای بتن خودتراکم و درک مفهوم خود تراکمی، آگاهی از علم رفتار شناسی و پایداری بتن خودتراکم ضروری میباشد. در این میان مدت زمان اختلاط میتواند خواص رفتار شناسی و پایداری مخلوط تازه را تحت تاثیر قرار داده و سبب افزایش ناپایداری استاتیکی و دینامیکینسبت به زمانیکه بتن در حالت ساکن قرار داشته شود. همچنین انواع مختلفی از ناپایداری مانند آب انداختگی، انسداد، جداشدگی و ته نشینی سنگدانهها، که در اثر افزایش نسبت آب به سیمان در بتن خودتراکم اتفاق میافتد، میتواند با اختلاط طولانی، تشدید گردد. طولانی شدن زمان اختلاط ممکن است سبب پدیده نازک شدن برش و درنتیجه کاهش مقدار لزجت بتن تازه در نگهداری سنگدانهها گردیده و درنتیجه افزایش خطرناپایداری گردد. هدف از این مقاله، بررسی تاثیر هم زمان فوق روان کننده، نسبت آب به سیمان و اختلاط طولانی بر پایداری، روانی و لزجت ملات تازه خودتراکم میباشد. به این منظور، 10 طرح اختلاط حاوی صفر 0/5,1,1/5 ,2 درصد فوق روان کننده ساخته شد و رفتار آنها در طی 60 دقیقه اختلاط پیوسته مورد ارزیابی قرار گرفت. در هر سری با تغییر نسبت آب به سیمان و میزان افزودنی، دو سطح مختلف روانی تعریف شده است: سطح روانی اول مربوط به ملات خودتراکم با روانی متوسط و کاملا پایدار و سطح روانی دوم مربوط به ملات خودتراکم با روانی خیلی زیاد و کاملا ناپایدار، تعریف شده است تا سطح روانی مخلوط در طی اختلاط طولانی مورد بررسی قرار گیرد. نتایج نشان میدهد که درجه اشباع افزودنی تابعی از سطح روانی مورد نظر بوده و با افزایش سطح روانی نقطه اشباع افزودنی نیز افزایش یافته و درنتیجه با کاهش بیشتر نسبت آب به سیمان سبب پایداری بیشتر ملات خودتراکم میگردد. همچنین با افزایش سطح روانی مورد نظر و نیز با افزایش زمان اختلاط، لزجت و پایداری ملات خودتراکم کاهش یافته و درنتیجه خطر آب انداختگی و جداشدگی سنگدانهها از مخلوط افزایش مییابد

کلیدواژه ها:

ملات خودتراکم ، پایداری دینامیکی و استاتیکی ، فوق روانکننده ، روانی ، اختلاط طولانی