بررسی اثر افزایش مس به بتن حاوی دی اکسید تیتانیوم بروی مقاومت فشاری و فازهای حاصل از هیدراتاسیون

هدف از این پژوهش اضافه نمودن مس با اندازه قطر ذرات کوچتر از 20 میکرومتر به مقدار 5% و 10 % وزنی سیمان به مخلوط های بتن حاوی دی اکسید تیتانیوم با اندازه متوسط قطر ذرات0/3میکرومتر و به مقدار 0/5% ,1% 1/5% 2%وزنی سیمان جهت بررسی تاثیر آن بر مقاومت فشاری در سنین 7 28 و 90 روزه بتن و همچنین تاثیرات آن بروی فرآیند هیدراتاسیون می باشد. نتایج نشان دادند که از میان نمونه های ساخته شده با درصدهای مختلف مس و دی اکسید تیتانیوم، اضافه نمودن 5% مس به مخلوط حاوی 0/5%وزنی سیمان دی اکسید تیتانیوم باعث افزایش قابل ملاحظه ای در مقاومت فشاری بتن در سنین مورد بررسی شده و همچنین باعث تسریع در سرعت فرآیند هیدراتاسیون در سنین اولیه بتن می شود. بروی تمامی نمونه های ساخته شده مطالعات آنالیز حرارتیDTA)و آزمایش تفرق اشعه X XRD)انجام شد.در مطالعاتXRD نتایج نشان داد که نمونه های حاوی مس به مقدار 5% وزنی سیمان و 0/5%وزنی سیمان دی اکسید تیتانیوم دارای شدت پیک بیشتری در مواد حاصل از فرآیند هیدراتاسیون نسبت به سایر نمونه ها و تسریع در روند هیدراتاسیون می باشند و همچنین نتایج مطالعات آنالیز حرارتیDTA) انجام گرفته بروی این دسته از نمونه ها و بررسی پیک های گرماگیر و گرمازا نشان دادند که تشکیل فاز C-S-H که عامل مقاومت بتن می باشد و همچنین فاز پرتلندیت نسبت به سایر نمونه های تهیه شده افزایش قابل ملاحظه ای را دارند.

کلیدواژه ها:

مقاومت فشاری ، دی اکسید تیتانیوم ، مسXRD ، DTA