اثرات درازمدت پوشش سطحی بر نفوذ کلراید در بتن در محیط خلیج فارس

محیط های دریایی یکی از اصلی ترین مکان هایی است که در آن از بتن در صنعت ساخت و ساز به طور گسترده استفاده می گردد. از طرفی شرایط رویارویی دریا به علت دارا بودن دما و رطوبت بالا میزان زیاد یون و املاح محیطی خورنده برای سازه های بتن آرمه ایجاد می کند. یکی از اصلی ترین موادی که از آن در سازه های بتن آرمه که در این شرایط خورنده ساخته می شوند استفاده می شود پوشش های سطحی اند. در این تحقیق عملکرد شش نوع پوشش سطحی پرکاربرد در محیط های دریایی بررسی می شود که این پوشش ها عبارت اند از: سیمانی اصلاح شده با پلیمر آکریلیکی (دو نوع تجاری)، اپوکسی پلی اورتان، آلیفاتیک آکریلیک، سیمانی و استایرن آکریلیک. نمونه های بتنی پوشش داده شده با مواد زکر شده به مدت هفت سال در شرایط رویارویی گوناگون در محیط خلیج فارس قرار داده شده اند. شرایط رویارویی شامل اتمسفر، مدفون در خاک، مستغرق و جزرومد بوده و نمونه گیری در زمان های سه ماه، نه ماه، سه سال، پنج سال و هفت سال انجام شده و به کمک پروفیل نفوذ یون کلراید مقدار ضریب انتشار پذیری و کلر سطحی در تمامی نمونه ها اندازه گیری شده است. بر اساس نتایج بدست آمده بهترین عملکرد از نظر مقاومت در برابر نفوذ یون کلراید بسته به شرایط رویارویی متفاوت است. با این وجود مشاهده می شود که پوشش آلیفاتیک اکریلیک عملکرد مناسبی از نظر مقاومت ذکر شده در اکثر شرایط رویارویی و در زمان های متفاوت از خود نشان داده است.