یک ساختار بهینه برای معماری شبکه های بی سیم روی تراشه بااستفاده از الگوریتم ژنتیک

تاخیر بالا و توان مصرفی در برقراری ارتباطات میان هسته های دور از هم، از جمله چالش هایی هستند که شبکه روی تراشه با آن ها روبروست. امروزه راهکار جدید پیشنهاد شده شبکه های بی سیم روی تراشه است. در واقع لینک های بی سیم میانبرهایی برای انتقال سریع داده ها مابین هسته های دور از هم هستند. اما اضافه شدن مسیریاب های بی سیم در معماری شبکه های بی سیم روی تراشه باعث افزونگی سخت افزاری و در نتیجه افزایش مساحت و هزینه می شود. در این مقاله از الگوریتم ژنتیک در الگوهای ترافیکی مختلف برای یافتن ساختاری بهینه برای معماری شبکه های بی سیم روی تراشه استفاده شده است. ساختار حاصل، تعداد آنتن کمتری داشته و از عملکرد نسبتا مطلوبی برخوردار است.

کلیدواژه ها:

الگوریتم ژنتیک ، شبکه های بی سیم روی تراشه