ارزیابی بکارگیری سیستم اتومبیل اشتراکی در شهر تهران

همگام با رشد سریع اقتصادی کشور های درحال توسعه تعداد وسایل نقلیه نیز با رشد فزاینده ای مواجه بوده چنین رشدی به دنبال خود معضلاتی چون تحمیل فشار ترافیکی بیش از حد به زیرساختهای موجود و تشدید مساله الودگی هوا را نیز به دنبال داشته است از این رو عدم تکافوی ارائه خدمات حمل و نقل و یا نامناسب بودن آن و ... به ایجاد و شکل گیری شیوه ای عموما خودجوش از عرضه خدمات حمل و نقل شهری موسوم به پاراترانزیت انجامیده است از آنجا که این سیستم نقش قابل توجهی را در حمل و نقل نواحی شهری جهان سوم ایفا می کند تلاش در جهت شناخت بهتر آن امری ضروری به نظر می رسد این مقاله سعی دارد به تحلیل و ارزیابی سیستم اتومبیل اشتراکی از انواع سیستم حمل و نقل پاراترانزیت و تجارب سایر کشورها دراین زمینه بپردازد که شناخت و بهره گیری درست از آن منجر بتوسعه یک سیستم حمل و نقلی منطبق و متناسب با تقاضای حمل و نقل در شهر تهران خواهد شد.

کلیدواژه ها:

حمل و نقل ، پاراترانزیت ، اتومبیل اشتراکی