ارزیابی سه شهر صنعتی ایران از لحاظ پتانسیل انرژی خورشیدی به روش تحلیل سلسله مراتبی فازی

انرژی یک فاکتور حیاتی برای گسترش اقتصادی کشورها می باشد که بر اساس آمارهای مؤسسه IEA امروزه تقاضای آن به صورت قابل ملاحظه ای افزایش یافته است. یکی از بهترین راه های کاهش این مصرف، استفاده از انرژی های تجدیدپذیر است. انرژی خورشیدی، یکی از این انرژی هاست که استفاده از آن، استقرار نیروگاه و تعیین م کان بهینه ی آن، از اهمیت ویژه ای برخوردار است. از این رو تعیین اولویت مکانی برای استقرار نیروگاه های خورشیدی، در گسترش و توسعه ی این فناوری بسیار مؤثر می باشد. هدف از ارائه ی این مقاله، یافتن بهترین مکان از میان گزینه های شیراز، کرمان و اصفهان بر مبنای معیارهای ظرفیت تولید انرژی، هزینه نگهداری و تعمیرات، میزان انتشار گاز (CO(2 و میزان مقبولیت اجتماعی برای تأسیس نیروگاه خورشیدی با استفاده از روش تحلیل سلسله مراتبی فازی می باشد که در نهایت شهر شیراز به عنوان بهترین مکان جهت احداث نیروگاه شناسایی گردید.

کلیدواژه ها:

انرژی های تجدیدپذیر ، انرژی خورشیدی ، مکان یابی ، روش تجزیه و تحلیل سلسله مراتبی فاز (FAHP)