بررسی مهارکننده های هاضم بی هوازی برای تولید بیوگاز

زندگی روزمره ی مردم، چه در سطح جهانی و چه در سطح ملی، مشروط به تولید و مصرف انرژی است. یکی از مناسب ترین منابع تجدید شونده ی انرژی، زیست توده یا بیوماس می باشد که علاوه بر خاصیت تجدیدپذیر بودن، دوستدار محیط زیست نیز می باشد. فناوری های هضم بی هوازی برای تولید انرژی اززائدات آلی مرطوب از جمله زباله های شهری کارایی فوق العاده مناسبی دارند. بسیاری از ضایعات کشاورزی و صنعتی به علت دارا بودن سطح بالای مواد آلی تخریب پذیر با به کارگیری هاضم های بی هوازی قابل تصفیه اند. هضم بی هوازی منجر به تولید بیوگاز و بیومس میکروبی می شود. مشکلاتی نظیر میزان تولید کم متان و بی ثباتی فرآیند از جمله موانع موجود در به کارگیری گسترده ی این روش برای تصفیه است. طیف گسترده ای از مواد بازدارنده علتی اصلی ناکارآمدی هاضم بی هوازی اند. از جمله مهارکننده هی معمول در هاضم های بی هوازی می توان به آمونیاک، سولفید، یون های فلزی سبک، فلزات سنگین و مواد آلی اشاره کرد. تاکنون تلاش های گسترده ای در جهت شناخت عوامل بازدارنده و مکانیسم اثر آنها بر هاضم های بی هوازی شده است. با توجه به تفاوت در ماده تلقیحی بی هوازی، ترکیب زباله و روش های تجربی و شرایط، نتایج به دست آمده در مورد مهارکنندگی ناشی از سموم خاص به طور گسترده ای متفاوت است. این بررسی خلاصه ی دقیقی از تحقیقات انجام شده در مورد مهارکننده های هاضم بی هوازی ا ست.

کلیدواژه ها:

هاضم بی هوازی ، مهارکننده ، بیوگاز ، فلزات سنگین ، آمونیاک