بازیافت نیکل از فاضلاب آبکاری با روش ترسیب شیمیایی

جداسازی نیکل از فاضلابهای صنعتی به روش ترسیب شیمیایی مورد تحقیق قرار رگفت. نمونه برداری از فاضلاب و نگهداری نمونه ها تا هنگام آزمایش مطابق با استاندارد متد (1992) صورت گرفت و هر نمونه از فاضلاب از نظر غلظت یون نیکل (به روش جذب اتمی)، PH، درجه حرارت و مقدار کل جامدات محلول (TDS) مورد آزمایش قرار گرفت. نمونه ها از نقطه نظر PH مناسب، اثر دما، اثر زمان ماند و اثر افزودن پلی الترولیت بر مقدار نیکل باقیمانده در محلول و رسوب مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج آزمایشات تنظیم و تعیین PHایده آل، برای سه ترکیب هیدرکسید سدیم، کربنات سدیم و سولفید سدیم در هر بار آزمایش برای همان ترکیب روند تغییرات مشابهی را بین میزان PH و غلظت باقیمانده نیکل درمحلول نشان داد. نتایج نشان داد که غلظت نیکل موجود در فاضلاب آبکاری نیکل بسته به شرایط هر کارگاه بین mg/L 4800-200 متغیر است. نتایج مربوط به محدوده PH نشان داد که محدوده PH ایده آل بستگی به غلظت اولیه نیکل در پساب دارد و برای سه ترکیب هیدروکسید سدیم و سولفید سدیم به ترتیب 105- 10، 10-9/5 و 10/2- 9/6 می باشد. نتایج نشان داد که کاهش غلظت نیکل باقیمانده در محلول برای هیدروکسید سدیم و سولفید سدیم بیشتر از ترکیبات سدیم می باشد. افزایش درجه حرارت بر شرایط ار ترسیب بوسیله هیدروکسد سدیم تغیرات چندانی در مقدار نیکل باقیمانده در محلول ایجاد نکرده و در مورد کربنات سدیم اثر منفی داشته یعنی مقدار نیکل باقیمانده در محلول افزایش یافت. اثر زمان ماند برای هیدروکسید سیدیم منفی (غلظت نیکل باقیمانده در محلول افزایش یافت) و در مورد کربنات سدیم مثبت (مقدار نیکل باقیمانده در محلول با گذشت زمان کاهش یافت) ، افزودن پلی الکترولیت بر محلول و رسوبات تغییرات چندانی در وضعیت و سرع ته نشینی و نیز مقدار نیکل باقیمانده در محلول را باعث نشد و درصد خلوص نمک های بازیابی شده نیکل بالای 97% بود. از نظر نیکل باقیمانده در محلول و مناسب بودن نمک نیکل بدست آمده مصرف هیدروکسید سدیم جهت انجام فرآیند بازیابی مناسب ترین روش می باشد.

کلیدواژه ها:

بازیافت نیکل ، فاضلاب آبکاری ، آبکاری نیکل ، ترسیب شیمیایی ، فلزات سنگین ، پلی الکترولیت ، نمکهای بازیابی شده نیکل