بررسی راههای کاهش انتشار دی اکسید کربن در استان قزوین

آلودگی هوا تنها بصورت یک مشکل منطقه ای مطرح نیست زیرا پدیده هایی نظیر بارانهای اسیدی- حفره لایه ازن- افزایش گرمای کره زمین ا ثراتی در ابعاد جهانی دارند از همین رو کاهش اثرات جهانی آلودگی هوا در تههد همه کشورها قرار می گیرد. پروتکل کیوتو یکی از مهمترین تعهدات کشورها صنعتی است که در آن گروه ک ثیری از کشورهای مذکور متعهد گردیدند که تا سال 2012 میلادی سطح انتشار (CO(2 خود ار تا حدود 5% پائین تر از میزانی که در سال 1990 انتشار می یافته کاهش دهند. برای انی منظور در پروتکل کیوتو راهکارهایی ارائه گردیده که طی آن به کشورهای عضو پروتکل اجازه داده می شود ت با اجرای پروژههایی در زمینه کاهش انتشار( CO(2 در سایر کشورها اعم از عضو و غیر عضو تعهد خود را به انجام برسانند. ایران از معدود ک ورهای غیر عضو است که دارای زمینه های مساعد جهتهمکاری با دولتهای صنعتی به منظور کاهش انتشار( CO(2 می باشد. بر اساس آمارهای ثبت شده سرانه تولید( CO(2 در ایران سالانه 3/55 تن به ازای هر نفر می باشد و از این نظر ایران در کل جهان در رتبه 19 قرار دارد. هدف: هدف از انجام این تحقیق پیدا کردن روشهای مناسب و قابل دسترسی برای کاهش انتشار (CO(2 در سطح استان قزوین می باشد که با بهره گیری از میزان مصرف سوختهای فسیلی در بخشهای تولید نیرو- صنعت- خانگی و تجاری- حمل ونقل به انجام رسیده است. روش: برای این منظور ضمن توزیع پرسشنامه در صنایع از آمارهای سازمانها و ادارات مختلف طی سالهای 1376 تا 1381 نیز کمک گرفته شد. بحث و نتیجه گیری: در این مطالع مشخص گردید که در بخش تولید نیرو (نیروگاه برق) سالانه 431669 تن و بخش صنعت 4404732 تن و بخش عمل و نقل 1399526 تن و بخش خانگی و تجاری 1583000 تن دی اکسید کربن انتشار می یابد. همچنین مشخص گردید که با بکارگیری روشهایی نظیر استفاده از سوختهای سبک مانند گاز طبیعی-انرژی های تجدید پذیر- بهینه سازی مصرف سوخت می توان از انتشار 2565156 تن دی اکسید کربن در سال جلوگیری کرد. ضمن اینکه این میزان کاهش انتشار در صورت تأئید در بازار تجارت انتشار بطور میانگین دارای 25651560 دلار ارزش خواهد بود.

کلیدواژه ها:

آلودگی هوا ، دی اکسید کربن ، پروتکل کیوتو ، استان قزوین ، صنعت