پسمانهای حاصل از نیروگاههای انرژی هسته ای و چگونگی آمایش و تثبیت بمنظور دفن آنها با رعایت نکات زیست محیطی

سال انتشار: 1383
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 847

متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

NCEH07_118

تاریخ نمایه سازی: 30 فروردین 1392

چکیده مقاله:

یکی از مسائل مهم در زمینه بکارگیری تکنولوژی هسته ای و استفاده از انرژی هسته ای تولید شده و همچنین بازیابی سوخت های مصرفی در نیروگاههای اتمی بررسی، کنترل، جمع آوری، نگهداری، آمایش، تثبیت و بالاخره دفن پسمانهای مواد رادیواکتیو (که بصورت مایع، امد و گاز تولید می شوند) می باشد. این پسمانها با مقادیر مشخصی در نتیجه فعالیت مراکز تحقیقاتی، پزشکی، صنعتی و عمدتاً چرخه سوخت های هسته ای تولید می گردد که بایستی با روشهای صحیح و منطبق با استاندارهای آزانس بین المللی انرژی (IAEA)، کنترل و جمع آوری شده و پس از آمایش، دفن و دورریزی شوند. آمایش پسمانها ی مایع در تأسیسات پسمانداری به روشهای گرماتوگرافی، تبادل یونی، هم رسوبی، رسوب گیری و تبخیر انجام می گیرد. از این روشها می توان بطور مستقل برای رفع آلودگی و کاه حجم پسمانها با توجه به نوع رادیونوکلوئیدها، میزان اکتیویته در ترکیب شیمیایی آن استفاده کرد. رادیونوکلوئیدها را پس از جداسازی از پسمان مایع که با کاهش حجم بالایی همراه است جهت عدم ورود آنها به محیط زیست و آبهای زیرزمینی در سیمان، قیر و شیشه تثبیت می کنند. این پسمانها محتوی رادیونوکلوئیدها با نیمه عمر بالا و متوسط بوده که بیشترین مقدار آن در باز فرابری سوختهای مصرف شده ایجاد می شود. بعلت سمیت شدید رادیوبیولوژیکی رادیونوکلوئیدهای موجود در اینگونه پسمانها آمایش و امدسازی جهت جلوگیری از پخش آنها به محیط زیست ضروری بنظر می رسد. مهمترین رادیونوکلوئید موجود در پسمانهای مایع حاصل از بازفرابری سوخت های مصرف شده در راکتور سزیم – 137 می باشد. این رادیونوکلوئید ضمن شکافت هسته اورانیم -235 با راندمان 6/26 درصد در سوخت هسته ای تولید می شود. حلالیت آن در آب بی اندازه بالاست و درصد آلودگی آبهای جاری زیرزمینی نسبت به این رادیونوکلوئید از طریق چرخه مواد غذایی می تواند داخل بدن انسان شده عوارض ناگواری را بوجود آورد. مادر این پژوهش ضمن اشاره مختصر به روشهای آمایش و تثبیت پسمانهای هسته ای به روشهای مناسب از جمله روش کلوماتوگرافی جداسازی سزیم -137 از پسمان مایع بمنظور تثبیت این رادیونوکلوئید و جلوگیری از مهاجرت آن به محیط زیست خواهیم پرداخت.

نویسندگان

سیدحسین امیدیانی

عضو هیئت علمی دانشکده علوم قرآنی تهران و عضو پیوسته انجمن فیزیک و انر

ایرج بیات

مشاور بازنشسته معاونت سوخت سازمان انرژی اتمی ایران و مدیر گروه آلودگ