بررسی عوامل خوردگی در شبکه آبرسانی شهرستان تبریز

آب مایع حیات است و اهمیت آب سالم بر هیچکس پوشیده نیست . از این رو ما باید در شناسایی عواملی که سلامت آب را به خطر می اندازد حساس باشیم . یکی از عوامل خوردگی لوله های آبرسانی است . اثرات مخرب خوردگی بخصوص در سیستمهای آبرسانی و تاسیسات تصفیه خانه می تواند سبب افزایش هزینه های بهره برداری و همچنین ایجاد اثرات زیست محیطی خطرناک برای سلامت انسان شود. که این عامل باعث تلاش متخصصین در امر جلوگیری از عوامل خوردگی در شبکه های آّرسانی گردیده است. مجموعه این عوامل ما را بر آن داشت که تحقیقی در خصوص عوامل خوردگی د رلوله های آّرسانی شهرستان تبریز انجام دهیم . پس از هماهنگی با شرکت آب و فاضلاب استان آذربایجان شرقی ، به اتفاق آنها از بخشهای مختلف شبکه آبرسانی نمونه برداری صورت گرفت و نمونه های برداشت شده بر طبق روش استاندارد متد تحت آنالیز قرار گرفت. نتایج حاصله از آنالیزها نشان می دهد که میانگین ph ، سولفات ، کربنات ، کلرور ، TDS و کدورت بترتیب 7/9 و 25/9 و 0 و 149 و 529 و 1/1 میلی گرم در لیتر می باشد و بررسی ها نشان میدهد که لوله های بکار رفته در شبکه آبرسانی تبریز از جنس چدن داکتیل و در برخی نقاط پلی اتیلن است . نتایج حاصله نشان می دهد که نوع خوردگی در شبکه اغلب به دلیل عوامل شیمیایی بوده که می توان گفت عمده دلیل آن پایین بودن سختی آب در شبکه است به این معنی که رسوب کربنات کلسیم بخوبی تشکیل نمی شود. لازم به توضیح است که اندیس خوردگی در شبکه آبرسانی شهر تبریز بر اساس اندیس لانژلیه تقریبا در محدوده به مقدار جزئی رسوبگذار ، قرار دارد . این رسوب پذیری می تواند خود زمینه ای برای از بین بردن خطوط لوله و یا وارد شدن بسیاری از فلزات به درون آب باشد و بدین ترتیب زمینه را برای ایجاد عوارض بهداشتی فراوانی مهیا می سازد . لذا با توجه به آنالیز و تجزیه و تحلیل یافته ها می توان تدابیر لازم برای کنترل وکاهش رسوب گذاری شبکه های آّرسانی تبریز اندیشید. امید است که مدیریت صحیح سیستم بتوان عوامل خوردگی را تا سرحد امکان کاهش داد.

کلیدواژه ها:

خوردگی ، کیفیت آب ، شبکه آّرسانی