حذف بیولوژیکی آمونیاک از جریان گاز آلوده با استفاده از یک سیستم بیوفیلتر سه لایه

مقدمه و اهداف: آمونیاک جزء آلاینده های سمی هوا می باشد که علاوه بر سمیت بوی بسیار زننده و تحریک کننده ای نیز دارد. این آلاینده توسط منابع مختلفی نظیر صنایع پتروشیمی، دامپروری ها و مرغداری ها، تصفیه خانه ها فاضلاب و تأسیسات فرآوری کود کمپوست وارد هوا می شود. روش های متداول کنترل آمونیاک معمولاً شامل فرایندهای فیزیکی- شیمیایی نظیر اسکرابر تر و جذب در کربن فعال می باشند که معمولاً گران قیمت بوده و زائدات ثانویه تولید می کنند. در فاضلاب شهری و خرده های پلاستیک بعنوان بستری جدید، در حذف آمونیاک مورد ارزیابی قرار گرفت. روش اجرا یک سیستم بیوفیلتر سه لایه ای در مقیاس آزمایشگاهی با عمق مؤثر 129 سانتی متر و قطر 8 سانتی متر و قطر 8 سانتی متر طراحی گردید. دمای راکتور در حدود 30 سانتی گراد (دمای بهینه باکتری های اکسیدکننده آمونیاک و نیتریت) و رطوبت بستر در حدود 40 تا 65 درصد تنظیم شد طی 83 روز مورد بهره برداری قرار گرفت. زمان لازم برای سازگاری میکروارگانیسم ، حداکثر ظرفیت حذف، راندمان حذف، حداکثر غلظت ورودی و افت فشار سیستم ارزیابی گردید. یافته ها: در متوسط غلظت ورودی 51 پی پی ام، بار ورودی 2/15 گرم- آمونیاک در متر مکعب در ساعت و زمان ماند خالی 60 ثانیه، سیستم پس از 10 روز به راندمان حذف 97/9 درصد دست یافت و به حالت پایدار رسید. حدکثر ظرفیت حذف و راندمان حذف به ترتیب 9/85 گرم- آمونیاک در متر مکعب در ساعت و 99/9 درصد تعیین شد. همچنین مشخص شد جهت جلوگیری از ایجاد شرائط ناپایدار در راکتور و حفظ کارائی سیستم در طولانی مدت، غلظت ورودی (Cin) و بار ورودی (L) به ترتیب نباید بیش از 236 پی پی ام و 9/86 گرم- آمونیاک در متر مکعب در ساعت باشند. متوسط افت فشار 3/44 میلی متر ارتفاع آب به ازاء هر متر ستون بیوفیلتر تعیین شد. بحث و نتیجه گیری: مقایسه نتایج مطالعه با سایر تحقیقات نشان داد که بستر و سیستم بیوفیلتر مورد استفاده یک روش مؤثر در حذف آمونیاک از جریان گاز با کارایی خوب و افت فشار کم می باشد.

کلیدواژه ها:

آمونیاک ، بیوفیلتر ، حذف بیولوژیکی ، آلودگی