عوامل بیولوژیک تهدید کننده سلامت

بیوتروریسم استفاده از عوامل زیست شناختی مختلف، جنگ افزار بیولوژیک (weapon biological) جهت ایجاد ترس و وحشت با استفاده از مواد غذایی، آب، حشرات ناقل و یا به صورت ائروسل (افشانه) و بطور کلی استفاده از عوامل بیولوژیک اعم از باکتریها، ویروسها، گیاهان، حیوانات و سایر فراورده های آنها به منظور اهداف خصمانه از جمله معضلات نو پدید بهداشت و عامل تهدید کننده سلامتی است که از قرن بیستم برای نخستین بار به واژه های پزشکی و بهداش اضافه شد. هر چند افکار و اعمال بیوتروریستی همواره در اقوام مهاجم، افراد افزون طلب و رقبای سیاسی، اقتصادی و حرکتهای تلافی جویانه در اشخاص از هزاران سال قبل وجود داشته است و بعضاً به صورت افسانه هایی در بعضی از منابع می توان مطالعه کرد. فی المثل ابن سینا در دائزه المعارف (قانون در طب) به مواردی اشاره دارند یا دکتر الگود در کتاب (تاریخ پزشکی ایران و سرزمینهای خلافت شرقی) از سمی به نام (هندگیاه البیش) نام می برد ه نوعی سم بیولوژیک است و یا اینکه جرجانی در کتاب ذخیره خوارزمشاهی و خف علایی رهنمودی جالب توجهی را در رابطه با پیشگیری از بیوتروریسم گوارشی که در آن زمان رایج ترین راه ارعاب و هلاکت مخفیانه شخصیتها و رقبا بوده است ارائه داده و متذکر می شود (کسانی را که از این کار، اندیشه باشد احتیاط آن است ک ه طعامی که طعم آن قوی باشد نخوند، مثلاً طعامی که سخت ترش یا سخت شیرین یا سخت شور یا سخت تیز باشد نخورند، از بهر آن که کسانیکه خواهند کسی را چیزهایی زیانکار دهند، به چنین طعام هایی مزه آن بپوشند و از آنجا که تهمت اینکار باشد هیچ نباید خورد و اگر ضرورت افتاد چنان جای گرسته و تشنه حاضر نباید شد. علاوه بر این موارد به گواهی تاریخ بسیاری از رهبران و شخصیت های مذهبی را با مواد بیولوژیک به شهادت رسانده اند. ژاپی طی سالهای 1945، 1932 در شهر منچوری چین، اهداف مرتبط با جنگهای بیولوژیک خود را در زندان این شهر به آزمون می گذارد و زندانیان را پس از آلوده کردن به باسیل آنتراکس، منگوکوک، شیگلا، سالمونلا، ویبریوکلرا و سایر عوامل عفونتزا مورد مطالعه قرار داده و یا محیط های کشت عوامل میکروبی را به سوی خانه های مسکونی پرتاب نموده و حتی در حملا هوایی خود هر بار حدود پانزده میلیون کک آلوده به باسیل طاعون را به سوی مردم آن کشور رها می نماید.طی 8 سال جنگ تحمیلی عراق علیه ایران به صورت مکرر از سلاحهای شیمیایی و میکروبی علیه نیروهای نظامی و مردم ایران استفاده شد. در تاریخ 7 و 8 تیرماه 1366 هواپیماهای بمب افکن عراقی بابمبهای شیمیایی به چندین نقطه پرازدحام و متراکم جمعیتی شهر سردشت حمل کردند و زن و کودک و خردو کلان مردم بی گناه و بی پناه آن شهر و اطراف آن را آماج گازهای کشنده و دهشتناک شیمیایی قرار دادند که آثار بجامانده از این حملات وحشتناک همچنان باقی است.