محیط زیست و انرژی های تجدید شونده

افزایش جمعیت ، رشد اقتصادی و در نتیجه افزایش سرانه درآمد و بدنبال آن افزایش سطح زندگی ، بتدریج بحران های زیست محیطی بوجود آورده است. پیش بینی می شود که افزایش خروجی دی اکسید کربن در سال 63 ، 2030 درصد بیشتر از حد سال 2002 خواهد شد و خروجی گازهای گلخانه ای از قبیل متان ، اکسید نیتروس و پیش سازهای ازت تروپوسفریک ( اکسیدهای نیتروژن ، هیدرو کربن های غیر متانی و منواکسید کربن) افزایش یابد. همه کشورها نسبت به تغییرات ناپایدار آب و هوا در الگوی جوی اسیب پذیر می باشند، اما در کشورهای جهان سوم ، فقیرترین مردم آسیب پذیری شان بیشتر بوده و کمترین تطابق را می توانند داشته باشند. درکشورهای در حال توسعه و مردم فقیر آن ، تقریبا از بزرگترین اثرات ناشی از آب و هوا که مرتبط با بلایاست ، رنج می برند که می توتند تهدید کننده پایه های توسعه باشد. در حال حاضر شدت مصرف انرژی از طریق تغییرات ساختاری ، اثرات تکنولوژی و جهانی سازی کاهش یافته است . بهای نفت خام موجب گردید که تحقیقات در زمینه انرژی های تجدید شوند توجیه ناپذیر باشد و یا موجب انگیزش در دولت ها نگردد اما هم اکنون شوک های نفتی وارده و بهای آن و ترس از به اتمام رسیدن منمابع نفتی موجب شده که بکار گیری برخی از این انرژی های تجدید شونده بیشتر شود. انرژی تجدید شونده گزینه ای را پیش رو قرار میدهد که گازهای خروجی از آن در حد کم یا هیچ است.در حال حاضر این انرژی تقریبا 17 درصد انرژی اولیه مورد نیاز جهان را تامین می کنند که معادل 10 میلیارد تن نفت مصرفی جهان است استفاده از انرژی برق آبی یکی از قدیمی ترین انرژی های تجدید شونده است و رد مراحل بعد استفاده از انرژی باد و بیوماس و ..... قرار دارند. کارایی انرژی نقش تعیین کننده ای در طرح های انرژی دارد. در واقع کارایی انرژی توانایی استفاده کمتر از انرژی جهت تولید همان مقدار کار یا سرویس مفید است. توسعه کارایی انرژی و حفظ آن ، مصرف انرژی و هزینه ان را کاهش میدهد، در صورتی که سرویس معادل را در خانه ، اداره ، کارخانجات و اتومبیل ها می دهد. کارایی بیشتر انرژی ، کشورها را کمک کی نماید تا واردات ، ذخیره و گازهای خروجی ناشی از مصرف آن را و همچنین افزایش قیمت آن را کاهش دهند.

کلیدواژه ها:

انرژی ، انرژی تجدید شونده ، محیط زیست ، گرمایش جهانی