بررسی اپیدمیولوژی مالاریا در ایران با تاکید برشهر چابهار

مالاریا یک عفونت حاد و مزمن است که با لرز، تب ، کمخوبی وگاهی اوقات با عوارض شدید و کشنده مشخص می گردد این بیماری توسط تک یاخته ای ازجنس پلاسمودیوم ایجاد میشود چهارگونه پلاسمودیوم یعنی مالاریه، اواله، ویواکس و فالسیپاروم به طور طبیعی درانسان ایجادبیماری می کنند در سال 2008 مناطق آندمیک بیماری مالاریا 109 کشور بوده است که از این تعداد 45 کشور آفریقایی بودند درهمین سال مبتلایان به بیماری مالاریا درایران 19285 نفربوده اند که از 2501 نفر از آنها درشهر چابهار بوده است این مطالعه به منظور بررسی میزان مبتلایان به بیماری مالاریا در فصولمختلف و نوع انگل می باشد. دراین مطالعه توصیفی تحلیلی اطلاعات زمینه ای و اپیدمیولوژیک کلیه بیمارانی که از ابتدای فروردین ماه 82 لغایت پایان اسفندماه 87 با تشخیص بیماری مالاریا تحت پیگیری ودرمان قرارگرفته بودند توسط نرم افزار excel مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفت یافته های این مطالعه نشانداد که از مجموع 15641 بیمارمبتلا به مالاریا درچابهار 78/5 درصد انگل ویواکس، 20/2 درصد فالسیپاروم و 1/3 درصد میکسبوده اندحداکثر مواردب روز در فصل تابستان با 43 درصد و کمترین موارد بروز مربوط به زمستان با 5درصد می باشد. انگل ویواکس بالاترین میران موراد مبتلایا ن به مالاریا درشهر چابهار است شیوع بیماری دارای توزیع فصلی است بطوریکه که تابستان بیشترین و کمترین آن مربوط به فصل زمستان است.

کلیدواژه ها:

اپیدمیولوژی ، مالاریا ، چابهار