تحلیل آثار زیست محیطی گردشگری روستایی بر سکونتگاههای روستایی (مطالعه موردی: روستاهای کوهستانی بخش بندپی شرقی شهرستان بابل)

رونق گردشگری در هر مکان جغرافیایی در کنار پیامدهای مثبت و منفی اقتصادی، اجتماعی، اثرات زیست محیطی نیز به همراه دارد که در صورت ادامه یافتن می تواند خسارت های جبران ناپذیری را به بار آورد. در این پژوهش تلاش شده است آثار زیست محیطی حضور گردشگران روستایی در محدوده مورد مطالعه مورد ارزیابی قرار گیرد. روش تحقیق در این مطالعه توصیفی – تحلیلی و همبستگی است که داده های آن بر اساس مطالعات میدانی گردآوری شده است و با استفاده از فرمول کوکران تعداد 75 نفر از روستائیان با سابقه بیش از پانزده سال سکونت با استفاده از روش نمونه گیری سیستماتیک ساده مورد پرسشگری قرار گرفته اند. در نهایت داده ها در چارچوب نرم افزار spss و Excel با استفاده از آزمون های آماری مربوطه تجزیه و تحلیل شده اند. نتایج تحقیق نشان می دهد که حضور گردشگران در روستاهای مورد مطالعه تغییرات مثبتی را در متغیرهای افزایش آگاهی زیست محیطی، بهبود شبکه معابر داخل روستا، افزایش جاذبه بصری و بهبود معماری روستایی، بهبود کیفیت ساختمان های مسکونی، بهبود کیفیت بناهای مذهبی و بهبود وضعیت دفن بهداشتی زباله ها فراهم نموده است و همچنین حضور گردشگران در روستاهای مورد مطالعه تغییرات منفی را در متغیرهای مناظر و چشم اندازهای طبیعی، افزایش میزان آلودگی آب، افزایش آلودگی هوا، تغییر میکرو اقلیم یا هوا محلی، افزایش روند فرسایش خاک، از بین رفتن تنوع گونه های گیاهی و جانوری، پرشدن دره ها و تخریب آبشارهای فصلی، دست اندازی به حریم منابع طبیعی، افزایش میزان زباله و مواد زائد بیرون از محدوده بافت کالبدی روستاها، انتشار بوهای ناخوشایند ناشی فاضلاب منازل و تاسیسات خدماتی – رفاهی، افزایش میزان ساخت و ساز بی رویه و غیر مجاز بوجود آورده است.

کلیدواژه ها:

گردشگر ، گردشگری روستایی ، بندپی شرقی ، روستاهای کوهستانی ، پیامدهای زیست محیطی