بررسی کمی و کیفی ساختار اکوسیستمی پناهگاه حیات وحش راسوند استان مرکزی

پناهگاههای حیات وحش به عنوان یکی از مفیدترین اشکال بهره وری پایدار و چند جانبه از سرزمین شناخته می شوند. نگهداری فرآیندهای اکولوژیک اساسی و سیستم های حیات وحش، حفظ حوزه های آبخیز، حفاظت از تنوع ژنتیکی، نگهداری از زیستگاههای حیات وحش، رویشگاههای گیاهی به ویژه گونه های گیاهی و جانوری اندمیک، کمیاب، در خطر تهدید یا انقراض، حفظ تنوع زیستی محیط های آبی و خشکی، حفظ میراث های طبیعی، تامین شرایط لازم برای بهره برداری پایدار جوامع، آموزش، پژوهش، توریسم و تفرج از عادی ترین فوایدی است که پناهگاههای حیات وحش در صورت مدیریت مطلوب به جامعه عرضه می کنند. استان مرکزی نیز با توجه به قرارگرفتن در حدود اکوتونی دو ناحیه رویشی ایرانی – تورانی و زاگروسی از زیگونگی کم نظیری برخوردار است که لزوم صیانت از این میراث ارزشمند را به ویژه در قالب سطوح مدیریتی پناهگاههای حیات وحش ضروری می نماید، در این میان پناهگاه حیات وحش راسوند شهرستان شازند با علت قرارگرفتن در بین چندین قطب اصلی جمعیتی و نیز نزدیکی به شاه راههای ارتباطی با داشتن تنوع بالای گونه ای از اهمیت بالایی برخوردار است. بدین منظور در این مطالعه برای اولین بار با بررسی کمی و کیفی اکولوژیکی این اکوسیستم به بررسی فرصت ها و تهدیدات این زیست بوم ارزشمند پرداخته شد و راهکارهای مدیریتی موثر برای مدیریت بهینه این عرصه ارائه گردید.

کلیدواژه ها:

بررسی اکولوژیکی ، مطالعه کمی و کیفی ، استان مرکزی ، شهرستان شازند و پناهگاه حیات وحش راسوند