بررسی جایگاه فرهنگ در محیط زیست وتوسعه پایدار شهری

هدف اصلی اکثر برنامه ریزان در کشورهای مختلف، تحقق توسعه و حفظ سالم سازی محیط زیست است. هدف نهایی از توسعه، نیل به توسعه پایدار و به ویژه، نوع انسانی آن است. برای رسیدن به توسعه از عوامل متعددی استفاده می شود که مهمترین آن داشتن فرهنگ توسعه و به خصوص نیروی انسانی کارآمد است. فرهنگ توسعه در واقع بخشی از فرهنگ عمومی جامعه است و بدون آن تحقق توسعه وحفظ سالم سازی محیط زیست در هر جامعه ای بسیار مشکل است، امروزه گرایش از شیوه زندگی سنتی به زندگی شهرنشینی در همه جای دنیا دیده می شود. هرچند این تحول ابتدا از کشورهای پیشرفته شروع شد، ولی امروزه سرعت آن در کشورهای جهان سوم بسیار زیاد است از طرفی در اکثر مراکز شهری همین کشورها مسائلی ناشی از شیب زیاد گرایش اخیر به شدت افزایش یافته و اکثر شهرهای پرجمعیت، آنها را با مشکلات عدیده ای روبرو ساخته است و یکی از این مشکلات نابودی محیط زیست می باشد. بدیهی است دراین ارتباط عدم برخورداری شهرنشینان سنتی از فرهنگ صحیح شهروندی و فقدان فرهنگ عمومی توسعه، بی تاثیر نبوده است. امید است نقطه نظرات مطرح شده در مقاله حاضر که به روش اسنادی و تحلیل محتوا تهیه شده است بتواند مفاهیم کلیدی، شهرنشینی، فرهنگ، سالم سازی محیط زیست و توسعه را معنایی در خور سزاوار ببخشد و ارتباط بین آنها را به طور منطقی تحلیل و در راستای اهداف مدیران، برنامه ریزان امور شهری، فرهنگی و اجتماعی و توسعه کشور، راهکارها و رهیافتهایی را ارائه نماید. روش پژوهش، توصیفی – تحلیلی و داده ها و اطلاعات پژوهش و تحلیل اطلاعات به شیوه کتابخانه ای و اسنادی گردآوری شده است.

کلیدواژه ها:

شهرنشینی ، فرهنگ ، توسعه ، سالم سازی محیط زیست ، شهروند