بررسی ساختار جمعیتی فیتوپلانکتونها در رودخانه کارون بازه استان خوزستان (تابستان 91)

در این تحقیق تنوع و تراکم فیتوپلانکتونی رودخانه کارون در 11 ایستگاه مطالعاتی در فصل تابستان انجام شد. محدوده مورد مطالعه در استان خوزستان از سرشاخه های آن از ابتدای دز و کرخه تا انتهای حدفاصل بین دو انتهای خوزستان و منتهی به خلیج فارس به عنوان محدوده مطالعاتی در این تحقیق انتخاب شد. در طول فصل نمونه برداری به طور میانگین تراکم فیتوپلانکتون ها 19160 فرد در متر مربع شناسایی و شمارش شدند. از بین رده های فیتوپلانکتونی با سیلاریوفیسه ها با 11 جنس دارای بیشترین درصد فراوانی (70%) می باشد و بعد از آن سیانوفیسه با 4 جنس 22%) و دینوفیسه با 2 جنس (6%) را به خود اختصاص داده است. به دنبال آن کلروفیسه با 7 جنس 5%) و بعد از اوگلنافیسه با 2 جنس (2%) و کریزوفیسه با 1 جنس (1%) کل فراوانی فیتوپلانکتون را تشکیل داده اند. بیشترین فراوانی فیتوپلانکتون ها در ایستگاه دز با 7472 فرد در متر مربع و کمترین فراوانی در ایستگاه صابون سازی خرمشهر با 290 فرد در متر مربع محاسبه شد. همچنین ایستگاه ها در مقایسه با هم دارای اختلاف معنی دار آماری بودند. نتایج حاصل از بررسی شاخص های زیستی نشان داد بیشترین مقدار شاخص تنوع شانون در ایستگاه کوپیته (12/0 ± 801/1) و کمترین مقدار آن در ایستگاه پل ثامن الائمه 1/0 ± 451/0) به ثبت رسید. همچنین بیشترین میزان شاخص غالبیت سیمپسون، در ایستگاه پل ثامن الائمه (11/0 ± 868/0) و کمترین مقدار آن نیز در ایستگاه کوپیته (16/0 ± 317/0) بوده است. بیشترین مقدار شاخص یکنواختی کامارگو در ایستگاه زرگان (10/0 ± 483/0) و کمترین مقدار آن در ایستگاه پل ثامن الائمه (21/0 ± 201/0) همچنین بیشترین مقدار شاخص بریلوین در ایستگاه کوپیته (1/0 ± 154/3) و کمترین مقدار آن در ایستگاه پل ثامن الائمه (14/0 ± 152/1) به ثبت رسید.

کلیدواژه ها:

فیتوپلانکتون ، رودخانه کارون ، ساختار جمعیتی ، فاکتورهای فیزیکی و شیمیایی