آثار زیست محیطی گردشگری ساحلی و نقش معماری پایدار در توسعه اکوتوریسم آن

شهرهای ساحلی از پربارترین و پویاترین منابع اکولوژیکی وبستر فعالیت های عظیم اقتصادی و اجتماعی در جهان به شمار می روند. به دنبال افزایش جمعیت و فشار بر روی منابع طبیعی، مسئله توریسم و گردشگری نیز اثرات نامطلوبی بر محیط زیست برجای می گذارد. مسائلی از قبیل فرسایش خاک، تغییرات خط ساحلی، نابودی زیستگاههای ساحلی، خشک شدگی یا آلودگی آبهای زیرزمینی و به خطر افتادن بهداشت و سلامتی ناشی از شبکه های ناکافی دفع زباله و فاضلاب جوامع انسانی را تهدید می کند اما بهترین راه برای حل این مشکلات، توسعه پایدار شهری و گردشگری می باشد با توجه به توان طبیعی سرزمین، اکوتوریسم که با هدف طبیعت گردی مسئولانه و مطالعه فرهنگ های مختلف صورت میگیرد علاوه بر ارتباط مستقیم با مقوله های زیست محیطی و گردشگری با شاخصه های اقتصادی، اجتماعی، معماری و فرهنگ منطقه ای نیز سروکار دارد هدف از اکوتوریسم پایدار، کمترین تغییر و دخالت در اکوسیستم طبیعی موجود و سازگاری آن با بهره گیری اقتصادی و فرهنگی از ظرفیت های نهفته آن است و می تواند به عنوان ابزاری برای دستیابی به توسعه پایدار، از جایگاه ویژه ای در میان انواع گردشگری ها برخوردار باشد یکی از مهمترین اهداف توسعه پایدار، حفظ طبیعت و اصلاح نگاه به آن است و تجلی توسعه پایدار در حوزه محیط ساخته شده، معماری پایدار نامیده می شود.در مقاله حاضر سعی بر این است که ابتدا آثار زیست محیطی گردشگری ساحلی بررسی شده سپس به تحلیل نقش معماری پایدار در توسعه اکوتوریسم در این مناطق بپردازد و در نتیجه با ارائه راهکارهایی سعی در اصلاح هر چه بیشتر رابطه انسان، طبیعت و معماری دارد، به همین منظور نوع پژوهشی کیفی روش آن توصیفی – تحلیلی است که با بررسی منابع اسنادی و کتابخانه ای انجام شده است

کلیدواژه ها:

گردشگری ساحلی ، توسعه پایدار ، معماری پایدار ، اکوتوریسم ، محیط زیست