بررسی آزمایشگاهی حذف آلاینده های نفتی از آب دریا توسط ترکیبی از جاذب های طبیعی و مصنوعی

امروزه نشت نفت به دریا و ایجاد لکه های نفتی به علت مسایل و مشکلات زیست محیطی و اقتصادی که به همراه دارد به یک نگرانی جهانی تبدیل شده است تاکنون روشهای فیزیکی و شیمیایی مختلفی برای حذف این آلودگی به کار رفته است روش جذب یک روش فیزیکی است که با توجه به انتخاب جاذب می تواند بسیار مناسب و ارزان باشد در سالهای اخیر استفاده از جاذب های گیاهی طبیعی، خصوصا جاذب هایی که از مواد دو ریز کشاورزی تهیه می شوند به علت قیمت کم و دسترسی آسان، بسیار مورد توجه قرار گرفته اند ، در این تحقیق توانایی جذب سه نوع ماده نفتی (بنزین، گازوییل و روغن سوخته) از سطح آب توسط دو جاذب طبیعی (چوب ممرز و پوسته برنج) و دو جاذب مصنوعی (پودر تایر و الیاف پلی پروپیلن) مقایسه شده است همچنین به منظور دست یافتن به جاذبی که هم از جهت اقتصادی به صرفه بوده و هم توانایی جذب بالایی داشته باشد یک جاذب ترکیبی با نسبت وزنی برابر از این مواد مورد آزمایش قرار میگیرد آزمایش ها به منظور جذب لکه نفتی شناور در سطح آب بررسی شده و ظرفیت جذب برای هر جاذب تعیین شده است نتایج به دست آمده نشان داد که از میان جاذب های مورد استفاده ابتدا جاذب پلی پروبیلن و سپس جاذب ترکیبی بیشترین توانایی جذب را نسبت به سایر جاذب ها داشته اند که با توجه به قیمت بالا و عدم زیست تخریب پذیری پلی پروبیلن جاذب ترکیبی جاذب ایده آلی برای استفاده خواهد بود همچنین به منظور بررسی عملکرد جاذب ترکیبی ایزوترم لاتگموبر و فرندلیج را برای جذب بنزین ماده دارای بیشترین مقدار جذب توسط این جاذب رسم شده است نتایج نشان داد که تطابق داده ها با ایزوترم لاتگمویر 9836/0 = R2 بیشتر از ایزوترم فرندلیچ 9643/0 = R2 است

کلیدواژه ها:

کربن فعال ، آلودگی دریا ، جاذب ، ایزوترم جذب