نمونه موفق مناسب سازی محیط زیست

معلولین جسمی و حرکتی افرادی هستنذ با شرایط ویژه: نه بیمار هستند نه سالم، نه کاملا جدای از اجتماع هستند و نه عنصری فعال در جامعه، نه دارای توانائی کامل بدنی هستند و نه ناتوان محض... بنابراین معلولین جسمی و حرکتی در شرائط بینابین در جامعه بسر میبرند. این افراد بدلیل نفص بدنی یا حرکتی در شرایطی قرار گرفته انذ که گاه هویت فردی و اجتماعی انان به عنوان یک انسان کامل همیشه مورد سئوال قرار میگیرد." معلولان چسمی و حرکتی با دو مشگل عمده در زندگی روبرو هستند: 1- فقر مالی و انزوای اجتمائی 2- کشمکش روزانه با موانع فیزیکی محیط زیست و زندگی اکثر معلولان از لحاظ اقتصادی جزو طبقه کم درامد جامعه محسوب میشوند و وابستگی کامل به کمک هزینه های دولتی و اجتماعی دارند. سطح درامد این گروه معمولا در حد خط فقر میباشد. انان در حاشیه اجتماع قرار گرفته و کمترین فعالیت را در بافت اجتماعی دارند. واقعیت محیط زیست برای معلولان در ایران، بنا به تجربیات شخصی، در نهاد مبارزه با موانع فیزیکی که در زتدگی روزانه با انها برخورد میکنند نهفته است. به این دلیل که کمترین پیش بینی برای فعالیت های ضروری روزمره معلولان جسمی و حرکتی در نظر گرفته شده. حتی این پیش بینی های نادر هم اغلب کمکی به افراد معلول نمیکنند. به عنوان مثال، میتوان به گذرگاههای شیب دار (رامپ) ساخته شده برای معلولان اشاره کرد که در اکثر موارد شیب تند این گذرگاهها معلولان را محتاج به گزفتن کمک از دیگران میکند. این احساس نیاز و وابستگی روزانه به مرور باعث گوشه گیری و انزوای معاولان میشود. این مقاله نخست رابطه بین دو موضوع انزوای اجتماعی معلولان و موانع فیزیکی محیط زیست را بررسی کرده و بحث میکند که موانع فیزیکی تاثیر زیادی در روند حاشیه قرار دادن و انزوای اجتماعی معلولان را دارد. سپس تکامل و بکارگیری قوانین و ظوابط طراحی شهری برای حرکت معلولان در دو دهه گذشته در شهر بیرمنگهام را بعنوان نمونه ارائه مبدهد. این مقاله در خاتمه نتیجه گیری میکند که موضوع محدودیت چسمانی باید در قالب اصل تساوی انساتها در جامعه دیده و بررسی شود تا قادر به جوابگوئی و حل هر دو محدودیت فیزیکی و اجتماعی باشد.

کلیدواژه ها:

معلولین جسمی ، حرکتی ، انزوای اجتماعی ، بیرمنگام ، تساوی انسان ها